|
|
|
CHRZEŚCIJAŃSKIE STANDARDY
WSPÓLNE
STUDIOWANIE BIBLII
| |
|
|
|
2 Kor.
5,20 |
|
Ambasadorzy
Chrystusa. |
|
Izaj.
62,10 |
|
Podnieście
sztandar nad ludami! |
|
1 Jana
2,15-17 |
|
Nie miłujcie
tego świata, ponieważ świat przemija. |
|
Rzym.
12,1.2 |
|
Nie
pozwólcie, by świat uformował was na swój wzór (tłum. Phillips). Nie
upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie
umysłu swego. |
|
Filip.
4,7.8 |
|
Myślcie
tylko o tym, co prawdziwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co
poczciwe, co godne pochwały. |
|
2 Kor.
3,18 |
|
Jesteśmy
przemienieni przez patrzenie. |
|
Ps. 11,5 |
|
Bóg
nienawidzi tego, kto kocha bezprawie. |
|
Ps.
119,37 |
|
Odwróć oczy
moje, niech nie patrzą na marność. |
|
Filip.
2,5 |
|
Takiego
bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie. |
|
1 Tym.
2,9.10 |
|
Kobiety
powinny ubierać się skromnie i przyzwoicie, w
odpowiednie ubrania, powstrzymywać się od noszenia złota, pereł i drogich
ubrań i zdobić się dobrymi uczynkami. |
|
1 Piotra
3,2-4 |
|
Prawdziwą
ozdobą nie są zewnętrzne ozdoby, ale ozdoby serca. |
|
1 Mojż.
35,2-4 |
|
Jakub, będąc
skruszonego ducha, spotkał w Betelu Boga i polecił
swoim domownikom usunąć biżuterię i zniszczyć bożki. |
|
2 Mojż.
33,3-6 |
|
Gdy dzieci
Izraela weszły do ziemi obiecanej, pozbyły się ozdób. |
|
Izaj.
3,16-24 |
|
Bóg objawia
niezadowolenie, kiedy Jego lud ozdabia się, ukazując braki w pięknie
swojego charakteru. |
|
Oz. 2,13 |
|
Biżuteria
łączy się z bałwochwalstwem i zapominaniem o Bogu. |
|
Obj.
17,1-5 |
|
Fałszywy
Kościół jest przedstawiony przez Boga jako kobieta przyozdobiona
biżuterią. Kobieta ta opuściła swojego prawdziwego kochanka, Jezusa
Chrystusa. |
|
Izaj.
61,1-3 |
|
Jezus daje
nam prawdziwe piękno. Ubiera nas w szatę zbawienia, obdarowuje nas
skarbami pokoju, radości, przebaczenia, wolności od potępienia i
wewnętrznego szczęścia
IZAJ. 61,10. |
|
Jan 8,29 |
|
„Ja zawsze
czynię to, co się jemu podoba”. |
|
Jan
13,17 |
|
Szczęście
pochodzi z poznania i czynienia woli Bożej. |
|
Ps. 40,9 |
|
„Pragnę
czynić wolę twoją, Boże mój!” |
|
|
|
