NADZIEJA.PL - Serwis Chrześcijański : książki : historia zbawienia : wydanie Chrystusa

Kiedy Jezus spożywał z uczniami wieczerzę wielkanocną, szatan zwiódł Judasza tak dalece, iż Judaszowi zdawało się, że jest wiernym uczniem Jezusa, choć przez cały czas jego serce było zaprzątnięte ziemskimi sprawami. Widział wspaniałe dzieła Mistrza, był z Nim zawsze w okresie Jego służby i miał niezaprzeczalne dowody, że Jezus jest Mesjaszem. Lecz Judasz był skryty, skąpy, lubił pieniądze. Narzekał, gdy wylano kosztowną maść na głowę Jezusa.

Maria miłowała Pana. Przebaczył jej grzechy, których było wiele i wzbudził z martwych ukochanego brata, więc uważała, że dla Jezusa nie ma nic zbyt drogiego. Im kosztowniejsza była maść, tym lepiej mogła wyrazić swoją wdzięczność Zbawicielowi, ofiarując Mu ją.

Judasz, chcąc usprawiedliwić swe skąpstwo, twierdził, że maść można sprzedać, a uzyskane pieniądze rozdać ubogim. Nie była to troskliwość o biednych, lecz chęć posiadania pieniędzy; a że był samolubny, często obracał na własny użytek to, co było powierzone jego pieczy i przeznaczone dla biednych. Judasz nie dbał o wygody a nawet potrzeby Jezusa; aby usprawiedliwić swoje skąpstwo, wspominał często o potrzebujących. Ten czyn hojności ze strony Marii był ostrą naganą dla sknerstwa Judasza. Jednocześnie szatan przygotowywał drogę dla swych podszeptów, aby łatwiej dostały się do serca Judasza.

Kapłani i książęta żydowscy nienawidzili Jezusa, zaś tłumy cisnęły się do Niego, by słuchać Jego słów i być świadkami wspaniałych czynów. Ludzie byli poruszeni i z wielkim zainteresowaniem, trwożnie szli za Jezusem, aby słuchać nauk tego cudownego nauczyciela. Wielu z książąt uwierzyło w Niego, lecz nie odważyło się wyznać swej wiary, bojąc się wyłączenia z Synagogi. Kapłani i starsi postanowili uczynić coś, co by odwróciło uwagę ludu od Jezusa. Obawiali się, iż wszyscy ludzie uwierzą w Niego. Nie czuli się pewnie. Wiedzieli, że muszą albo stracić swoje stanowisko, albo skazać Jezusa na śmierć. A chociaż nawet wydadzą Go na śmierć, pozostaną zawsze jeszcze przy życiu ci, którzy byli świadkami Jego mocy.

Jezus wskrzesił Łazarza i zachodziła obawa, że jeśli nawet zabije się Jezusa, Łazarz będzie z całym przekonaniem świadczył o Nim. Ludzie zgromadzą się, aby oglądać tego, który powstał z umarłych. Postanowiono zatem zabić i Łazarza i w ten sposób stłumić poruszenie. Kapłani będą mogli znowu skierować ludzi do tradycji i nauk ludzkich, do dawania dziesięciny z mięty i anyżu i w dalszym ciągu będą wywierać swój wpływ na lud. Uradzono, iż należy pojmać Jezusa gdzieś na uboczu, a nie na oczach tłumu, obawiano się bowiem, że gdy ludzie zobaczą napaść na Nauczyciela mogą ukamienować napastników.

Judasz wiedział, jak bardzo kapłani pragną schwytać Jezusa, dlatego obiecał najwyższym kapłanom i starszym, że wyda Go im za pewną ilość srebrników. Miłość do pieniędzy pchnęła Judasza do zgody na zdradę i wydanie Pana w ręce Jego najzacieklejszych wrogów. Szatan działał bezpośrednio przez Judasza. Podczas wzruszających scen ostatniej wieczerzy zdrajca bezustannie układał plany, jak wydać Mistrza. Chrystus ze smutkiem oznajmił uczniom, iż wszyscy zgorszą się z Niego tej nocy. Piotr z zapałem twierdził, że chociażby wszyscy się zgorszyli, on się nie zgorszy. Chrystus rzekł do Piotra: „Oto szatan wyprosił sobie, żeby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich” ŁUK. 22,31.32. []

W GETSEMANE

Jezus był w Getsemane wraz z uczniami. Z wielkim smutkiem napominał ich, aby czuwali i modlili się, bo mogą wejść w pokuszenie. Wiedział, że wiara ich będzie wystawiona na próbę, że nadzieje ich zostaną zawiedzione i potrzebować będą wielkiej siły, którą mogą zdobyć jedynie przez czuwanie i gorliwą modlitwę. Z płaczem i wołaniem modlił się Jezus: „Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie” ŁUK. 22,42. Syn Boży modlił się gorąco w śmiertelnej trwodze. Wielkie krople krwi ściekały z Jego oblicza i spadały na ziemię. Aniołowie unosili się nad miejscem modlitwy i byli świadkami tej sceny, lecz tylko jeden otrzymał zlecenie, aby iść i pokrzepić Syna Bożego w Jego śmiertelnych zmaganiach. W niebie nie było miejsca na radość. Aniołowie pozrzucali korony z głów i odłożyli harfy; w milczeniu, z najgłębszym współczuciem obserwowali Jezusa. Pragnęli ratować Syna Bożego, lecz aniołowie dowodzący nie pozwolili na to, plan był ułożony i musiał być wykonany.

Skończywszy modlitwę, Jezus zbliżył się do uczniów, lecz oni spali. W tej strasznej chwili męki nie znalazł współczucia nawet u najbliższych. Piotr niedawno tak gorliwy, leżał teraz zmożony snem. Jezus przypomniał mu jego słowa i rzekł: „Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną?” MAT. 26,40. W śmiertelnej walce trzykrotnie modlił się Syn Boży.

JUDASZ ZDRADZA JEZUSA

I oto zjawił się Judasz z orszakiem zbrojnych ludzi. Zbliżył się jak zwykle do swego Mistrza, aby Go pozdrowić. Zgraja obstąpiła Jezusa. On objawiając Swą Boską moc rzekł: „Kogo szukacie?... Ja jestem” JAN 18,7.5. Wszyscy napastnicy cofnęli się i upadli na ziemię. Chrystus zadał to pytanie, aby mogli być świadkami Jego mocy, aby otrzymali dowód, że gdyby chciał, uwolniłby się z ich rąk.

Uczniowie nabrali nadziei, gdy ujrzeli, jak zgraja z mieczami i kijami tak prędko padła na ziemię. Gdy powstała i ponownie okrążyła Jezusa, Piotr wyciągnął miecz i uderzył nim sługę najwyższego kapłana, odcinając mu ucho. Jezus nakazał Piotrowi schować miecz mówiąc: „Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca mego, a On wystawiłby mi teraz więcej niż dwanaście legionów aniołów?” MAT. 26,53. Po wypowiedzeniu tych słów twarze aniołów ożywiła nadzieja. Tu i tam próbowali okrążyć swego Wodza i rozproszyć rozgniewany tłum. I znów ogarnął ich smutek, gdy Jezus dodał: „Ale jak by wtedy wypełniły się Pisma, że tak się stać musi?” MAT. 26,54. Serca uczniów pogrążyły się w rozpaczy i gorzkim rozczarowaniu, gdy ujrzeli, że Jezus pozwolił swym wrogom uprowadzić się.

Wszyscy uczniowie w obawie o własne życie, opuścili Go i uciekli. Chrystus pozostał sam w rękach morderczego tłumu. O, jakże wtedy szatan triumfował! Jaki smutek i troska ogarnęły aniołów Bożych. Na ziemię wysłano oddziały świętych aniołów, każdy pod wodzą przodującego anioła, aby byli świadkami odbywających się tam wydarzeń. Mieli zdać sprawę z każdej obrazy i każdego okrucieństwa wyrządzonego Synowi Bożemu i zapisać każdy odruch bólu, jaki musiał znieść Jezus; ponieważ ci sami ludzie, którzy brali udział w tak strasznych wydarzeniach mają ujrzeć je jeszcze raz dokładnie i to w żywych barwach.

poprzednie studium:
SŁUŻBA CHRYSTUSA

kolejne studium:
PROCES CHRYSTUSA


	jesteś tutaj: nadzieja.pl > książki > historia zbawienia > wydanie...

		[]
	główna \| pastor \| lekarz \| zielarz \| rodzina \| uzależnienia \| kuchnia \| sklep radio \| tematy \| książki \| czytelnia \| modlitwa \| infoBiblia \| pytania \| studia \| SMS-y teksty \| historia \| księga gości \| tapety \| ułatwienia \| technikalia \| e-Biblia \| lekcje do pobrania \| mapa \| szukaj \| autorzy \| nota prawna \| zmiany \| wyjście

	© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. Bank: BPH PBK VI/O w Warszawie, PLN: 11 1060 0076 0000 3200 0074 4691 Bank Swift ref. BPH KPL PK