 |
|
|
| nadzieja.pl > książki > dzień, w którym zginie zło > wyzwolenie |
|
||
|
kolejne zagadnienia: STANY ZJEDNOCZONE W PROROCTWIE | POCHODZENIE (I DZIEJE) ZŁA | DWUMINUTOWE OSTRZEŻENIE | WYZWOLENIE Kiedy społeczeństwa pozbawią w końcu wszelkiej ochrony lud Boży, wówczas ci, którzy szanują prawo Boże, znajdą się w potrzasku. Rozwścieczone tłumy pozostające pod panowaniem szatana, sądząc, iż wykonują wolę Bożą, będą się starały ostatecznie rozprawić z tymi, którzy odmawiają oddawania pokłonu zwierzęciu i jego posągowi. Kiedy nie powstrzymywane niczym zło dojdzie do punktu kulminacyjnego (a cały wszechświat ujrzy w końcu, do czego prowadzi bunt przeciwko Bogu), wtedy Jezus Chrystus powróci, spełniając swoją obietnicę. Powtórne przyjście Chrystusa będzie oznaczało koniec świata, jaki dzisiaj znamy. Kiedy Jezus zstąpi w majestacie i chwale, niebo i ziemia zachwieją się i będą się trzęsły. Podstawowe prawa przyrody zostaną pogwałcone. Góry zadrżą w posadach, a morza wystąpią z brzegów. Miasta legną w gruzach. „Biadajcie! Bo bliski jest dzień Pana — napisał prorok — który nadchodzi jako zagłada od Wszechmocnego” IZ. 13,6. Występnych ludzi ogarnie potworne przerażenie. „I wszyscy królowie ziemi i możnowładcy, i wodzowie, i bogacze, i mocarze, i wszyscy niewolnicy, i wolni ukryli się w jaskiniach i w skałach górskich, i mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, i przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” OBJ. 6,15-17.Wśród panującego zamieszania i ryku żywiołów oślepiający blask wypełni niebiosa — chwała Jezusa zstępującego na ogromnym, białym obłoku w asyście świętych aniołów. Podczas swojego pierwszego przyjścia Jezus był mężem boleści. Teraz powraca w całej swej chwale. „A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów” OBJ. 19,16. Żaden umysł nie jest w stanie pojąć chwały powtórnego przyjścia Chrystusa.Wtedy to, w akcie, który będzie ignorancją największej mądrości tego świata, urągowiskiem najgłębszym myślom filozoficznym oraz ukaże całą słabość i ograniczoność ludzkiej nauki, Chrystus — wielki Dawca życia — zawoła głosem, który dotrze do wszystkich zakamarków ziemi: „Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych” EFEZ. 5,14. Na całej ziemi sprawiedliwi zmarli — nawet ci, którzy spoczęli w głębinach morskich albo w rozpadlinach ziemi — powstaną przyodziani w nieśmiertelność i doskonałość. Zmartwychwstali ludzie, wraz z tymi wiernymi, którzy żywo doczekali przyjścia Jezusa, „w jednej chwili, w oka mgnieniu” 1 KOR. 15,52 otrzymają nieśmiertelność i zostaną uniesieni ze zniszczonej ziemi do zupełnie nowej egzystencji: „My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem” 1 TES. 4,15-17.Odkupieni ze wszystkich wieków, narodów i języków razem rozpoczną najbardziej zdumiewającą podróż w historii wszechświata — podróż do miasta Bożego, do Nowego Jeruzalem, koronnego klejnotu samego nieba. Tam, kiedy zbawieni zbiorą się w niebiańskim mieście, spełni się w końcu modlitwa Jezusa — „Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem” JAN 17,24. Tam z niewypowiedzianą miłością Jezus powita tych, których odkupił za niewymierną cenę swej krwi. Tam też ci, którzy znosili upokorzenia i poniżenie, wyrzekli się siebie i umiłowali bliźnich naśladując Chrystusa, otrzymają swoją nagrodę. Wszyscy będą świadomi, że jedynie nieskończona ofiara złożona za nich sprawiła, iż otrzymali niebo. [ ]
Ból, płacz i smutek znikną na zawsze. Chrystus sam otrze wszelką łzę z ich oczu. Cierpienie i wszelkie jego przyczyny zostaną usunięte na zawsze. W niczym nie ograniczonej radości odkupieni wzniosą swe głosy w uwielbieniu, wołając: „Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka”, na co mieszkańcy nieba odpowiedzą: „Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen” OBJ. 7,10.12.Nawet w pełnym świetle Bożej obecności, niezgłębiona tajemnica — iż Ten, który stworzył i podtrzymuje cały wszechświat, przyjął na siebie człowieczeństwo i sam poniósł winę i hańbę grzechów zgubionego świata, które złamały Jego serce i zmiażdżyły Jego życie — na zawsze będzie wzbudzać ekscytację i wprawiać w zdumienie wszystkie inteligentne istoty. „Godzien, godzien jest Baranek, który był zabity i odkupił nas dla Boga przez swą najcenniejszą krew!” — będą wołać ludzie na chwałę Temu, który upokorzył się, aby ich zbawić i odrodzić.
W miarę jak niebo objawiać będzie coraz pełniej plan
zbawienia, odkupieni będą coraz lepiej rozumieli, iż Bóg mógł uratować nas
jedynie przez ofiarę swego Syna. Owoc tej ofiary — ziemia zamieszkana
przez odkupionych, świętych, szczęśliwych, bezgrzesznych i nieśmiertelnych
ludzi — Jezus uzna za wart poświęcenia, gdyż, jak czytamy ]
„Bo oto Pan wyjdzie ze swojego miejsca, aby ukarać mieszkańców ziemi za ich winę; wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną i już nie będzie ukrywała swoich zabitych” IZ. 26,21. „Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli” JER. 25,33.Blask powtórnego przyjścia Jezusa zniszczy występnych. Kiedy zbawieni będą się cieszyć wspaniałością niebiańskiego miasta, ziemia ulegnie całkowitemu spustoszeniu. Przez tysiąc lat wymarła planeta będzie więzieniem szatana i jego aniołów. Apostoł Jan, po przedstawieniu wizji powtórnego przyjścia Chrystusa i śmierci niesprawiedliwych ludzi, pisze: „I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas” OBJ. 20,1-3. Greckie słowo przetłumaczone w tym fragmencie jako „otchłań” jest tym samym słowem, które w greckim przekładzie Starego Testamentu zostało użyte w pierwszym rozdziale Księgi Genesis na oznaczenie „otchłani” jako ziemi w stanie martwoty i chaosu, zanim Pan stworzył na niej życie. Proroctwo uczy, że ziemia ponownie znajdzie się w takim pierwotnym stanie, przynajmniej w pewnym stopniu. „Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia, ku niebu — a nie było na nim jego światła. Spojrzałem na góry — a oto się trzęsły, na wszystkie pagórki — a one się chwiały. Spojrzałem — a oto nie było człowieka, a wszystkie ptaki niebieskie odleciały. Spojrzałem — a oto pole urodzajne stało się pustynią, a wszystkie jego miasta zburzone przed Panem przez żar jego gniewu” JER. 4,23-26.
Przez tysiąc lat, czyli milenium, szatan pozostanie jak
banita wśród ruin ludzkiej cywilizacji, gdzie będzie mógł rozmyślać
nad strasznymi skutkami swego buntu. Miejsce jego pobytu zostanie
ograniczone do ziemi. Nie będzie miał żadnego dostępu do nieupadłych
światów, które w przeszłości nawiedzał, niepokoił i próbował skusić.
Ponieważ wszyscy występni ludzie będą martwi, szatan będzie się włóczył
bez celu po spustoszonej ziemi, nie mając nikogo, kogo mógłby zwodzić,
męczyć czy zabijać. [ Natomiast odkupieni w niebie, podczas milenium — które oddziela pierwsze zmartwychwstanie od drugiego — będą uczestniczyć w przeglądowej fazie sądu nad bezbożnymi*. Zapisy w niebiańskich księgach udzielą odpowiedzi na wiele pytań, na które teraz, jak się wydaje, nie ma odpowiedzi. Ból, rozczarowania, tragedie, śmierć i pozornie bezsensowne oraz zbyteczne cierpienia znaczące ludzką egzystencję zostaną wyjaśnione. Tysiąc lat poszukiwania odpowiedzi pozwoli rzucić dostateczne światło na sprawy, które dzisiaj wydają się ciemne i niewytłumaczalne. Apostoł Paweł nawiązując do tego okresu, napisał: „Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności, i objawi zamysły serc; a wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga” 1 KOR. 4,5. Zbawieni będą panować z Chrystusem: „Będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat” OBJ. 20,6. Właśnie wtedy, tak jak przepowiedział apostoł Paweł, „święci świat sądzić będą” 1 KOR. 6,2. W łączności z Jezusem odkupieni dokonają przeglądu czynów ludzi nieprawych, także tych dokonanych w tajemnicy, a potem nieprawi zostaną osądzeni stosownie do swych uczynków. Chrystus i Jego lud będą sądzili nawet szatana i jego aniołów. „Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy?” (w. 3).Pod koniec milenium nastąpi drugie zmartwychwstanie, w którym nieprawi zostaną wskrzeszeni, aby odpowiedzieć za swe grzechy. „Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat” OBJ. 20,5. Wtedy i tylko wtedy piekło stanie się rzeczywistością. Będzie to straszliwa kara, ale nieskończenie bardziej miłosierna niż ta, która jest przedstawiana w nauce o wiecznych mękach. Sprawiedliwość, tak obca ludziom teraz, zostanie raz i wszystkim ostatecznie i bez zarzutu wymierzona.A gdy minie tysiąc lat, Chrystus ponownie wróci na ziemię, tym razem wraz ze swoim ludem obdarzonym nieśmiertelnością. Zstępując we wzbudzającym grozę majestacie Jezus rozkaże wszystkim niesprawiedliwym powstać z martwych. Zarówno ziemia, jak i morze wydadzą ich, by mogli spotkać się ze swoim Stwórcą. Następnie Nowe Jeruzalem zstąpi na Górę Oliwną ZACH. 14,4.5.9. Jezus, zbawieni i święci aniołowie wejdą do miasta przez potężne bramy. []
Szatan, widząc ogromne tłumy ludzi, którzy niegdyś znajdowali się pod jego kontrolą, przygotuje się do ostatniego desperackiego ataku na Chrystusa i Jego naśladowców. Ukrywając swoją prawdziwą tożsamość, zapewniać będzie zmartwychwstałe tłumy, że jest ich odkupicielem, że wzbudził ich z martwych i może ich poprowadzić do zwycięskiej bitwy o święte miasto, które, jak twierdzi, słusznie się im należy. Potępieni ludzie pójdą i tym razem za szatanem, tak samo jak szli za nim w ziemskim życiu. Dzięki geniuszowi, umiejętnościom i mocy największych naukowców, myślicieli i przywódców świata, stworzona zostanie armia większa i potężniejsza niż kiedykolwiek przedtem, w całej historii ludzkości, i przygotuje się do ataku na Nowe Jeruzalem. Gdy to nieskończone morze ludzkich ciał, owładniętych morderczą pasją, zbliży się do miasta, wówczas ukaże się Chrystus siedzący na tronie nad świętym miastem, w chwale i majestacie, których nie da się opisać słowami. Posiadając najwyższy autorytet i moc Jezus ogłosi wyrok na tych, którzy są poza miastem, tych, którzy świadomie w sposób lekceważący łamali Jego prawo i odrzucili Jego łaskę: „I widziałem wielki, biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach” OBJ. 20,11.12.Kiedy księgi zostaną otwarte, każdy w tym ogromnym tłumie z bólem uświadomi sobie swoje grzechy, jakby każdy zły czyn został wypisany szkarłatnymi, ognistymi literami w jego sercu. Nagle, na niebie, jak wielki przestrzenny obraz, zaczną się ukazywać sceny planu zbawienia, od upadku Adama aż do upokorzenia Chrystusa na krzyżu. Nikt nie będzie w stanie odwrócić od tego wzroku. Począwszy od szatana, wszyscy występni zrozumieją swoją nikczemność, zło pielęgnowane w sercu i grzechy, o których myśleli, że dawno zostały ukryte i zapomniane. W świetle krzyża wszyscy wreszcie zrozumieją, kim naprawdę są, gdyż uznają ostateczny standard prawdy i sprawiedliwości sprzeciwiający się ich hipokryzji, zmysłowości, chciwości, zazdrości, nienawiści, okrucieństwu i złośliwości. Nie będą mieli już żadnej wymówki, żadnego usprawiedliwienia, żadnego kłamstwa na swoją obronę. Wszyscy staną przed niebiańskim sądem oskarżeni o zdradę pierwszego stopnia wobec prawa Bożego. Jednak nikt nie wstawi się za nimi, nikt nie zastąpi ich i nie obroni, kiedy Bóg ogłosi wyrok wiecznej śmierci — wyrok, który wobec przytłaczających dowodów każdy z potępionych uzna za sprawiedliwy i słuszny. Wszyscy niesprawiedliwi przyznają, że wykluczenie ich z nieba i pozbawienie życia jest jedyną rzeczą, jaką Bóg może jeszcze dla nich uczynić.
Nawet sam szatan, arcybuntownik, pierwszy wielki odstępca,
przyzna się do zupełnej klęski i uzna zwycięstwo Bożego miłosierdzia
i miłości. Nie mając już nic do powiedzenia, żadnych nowych oskarżeń,
żadnych kłamstw, które nie byłyby zdemaskowane, upadnie przed Bogiem
i przyzna, iż otrzymał sprawiedliwy wyrok. Wie, że niebo byłoby dla niego
równocześnie piekłem. [ „Wszelkie kwestie dotyczące prawdy i błędu zostały całkowicie wyjaśnione. Rezultaty buntu, owoce lekceważenia przykazań Bożych widoczne są dla wszystkich inteligentnych istot. Cały wszechświat widzi następstwa panowania szatana, przeciwnego rządom Bożym. Arcybuntownik został potępiony przez swe własne czyny. Boża mądrość i dobroć obroniły się przed wszelkimi zarzutami. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że każde posunięcie Boga w wielkim boju czynione było dla wiecznego dobra Jego wiernych i wszystkich stworzonych przez Niego światów. »Niech dziękują ci, Panie, za wszystkie dzieła twoje, a wierni twoi niech ci błogosławią!« PS. 145,10. Historia grzechu będzie na wieki świadectwem tego, że szczęście wszystkich istot, które Bóg stworzył, zależy od przestrzegania Jego prawa. Znając wszystkie fakty dotyczące wielkiego boju cały wszechświat — zarówno wierni, jak i zbuntowani — powie jednomyślnie: »Sprawiedliwe są drogi twoje, Królu narodów«”1.Jednak mimo tego wyznania szatański duch buntu nie wygaśnie. Biegając między szeregami armii potępionych szatan będzie usiłował nakłonić ich do ataku na miasto. Jednak wśród tych, którzy niegdyś tak łatwo dawali się mu prowadzić, teraz nikt już nie uznaje jego przywództwa. Widząc, że ich sprawa jest beznadziejna i że nie mogą pokonać Boga, potępieni z demoniczną furią zwrócą się przeciwko szatanowi. I wtedy Bóg wykona ostateczną, straszliwą karę, której nigdy nie pragnął dla ludzkości, a która była przygotowana dla diabła i jego aniołów. „Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, a wicher palący jest udziałem ich” PS. 11,6. Ogień Boży spadnie z nieba. Nie tknie on świętego miasta i jego mieszkańców, ale pochłonie występnych — niektórych w mgnieniu oka, innych po dłuższym czasie, bowiem wszyscy zostaną ukarani „według czynu ich” PS. 28,4. Najdłużej będzie cierpiał książę ciemności, ale i on w końcu zostanie unicestwiony.Ogień piekielny stopi powierzchnię ziemi i zamieni ją w płynną masę (patrz 2 PIOTRA 3,10). Ogień, który zniszczy grzech, grzeszników i szatana, oczyści także naszą planetę usuwając z niej wszelkie ślady upadłego świata i przygotowując ją do tego, by została odnowiona. []
Tylko jedna pamiątka grzechu pozostanie, kiedy ogień zgaśnie, a stopione skały ostygną. Na swoim poranionym czole, na swoim boku, na rękach i stopach, Chrystus — teraz w królewskiej koronie — na zawsze będzie nosił ślady ukrzyżowania jako wieczny symbol ceny zapłaconej za odkupienie ludzkości. „I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma” OBJ. 21,1.Pierwotny Boży zamiar, przyświecający stworzeniu ludzkości, zostanie spełniony. Stara ziemia, oczyszczona piekielnym ogniem, stanie się nową ziemią, która wróci do pierwotnego piękna, by już na zawsze być domem odkupionych. Wszystko, co zostało utracone przez bunt i nieposłuszeństwo wobec Boga, zostanie przez Niego na zawsze przywrócone. Nasze ludzkie umysły — przyćmione, ograniczone i zawężone — teraz nie są w stanie pojąć tego przyszłego, nowego życia. „Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują” 1 KOR. 2,9. Nasze doświadczenie (oko i ucho) i rozum (serce) są niewystarczające, byśmy mogli pojąć w pełni Bożą obietnicę, tak jak nie jesteśmy w stanie pojąć ogromu wszechświata ani usłyszeć poruszających się elektronów. Nawet mając wielkie światło dane nam przez Boże objawienie, widzimy przyszłość tylko niejasno, jak przez mgłę.„I będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia, (...) a mały chłopiec je poprowadzi” IZ. 11,6. „Śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, (...) albowiem pierwsze rzeczy przeminęły” OBJ. 21,4. W centrum wspaniałej nowej ziemi znajdować się będzie Nowe Jeruzalem — jego blask jest „podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak kryształ. Miało ono potężny i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona dwunastu plemion synów izraelskich. (...) A mur jego zbudowany był z jaspisu, samo miasto zaś ze szczerego złota, podobnego do czystego szkła. (...) Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie” OBJ. 21,11.12.18.22-25. []
W tym nowym świecie, tak całkowicie odmiennym od wszystkiego, czego kiedykolwiek doświadczyliśmy i co mogliśmy sobie wymarzyć, odkupieni będą rozwijać wszelkie zdolności i potencjalne możliwości. Będą mogli realizować najwznioślejsze pragnienia, najszczytniejsze zamiary. Miłość, sympatia i oddanie, jakie Bóg w nas zaszczepił, nie będąc ograniczone grzechem i śmiercią, które dzisiaj nas ograniczają, osiągną swój najpełniejszy wyraz. Tam, w świecie radości, bez przekleństwa upadku, odkupieni będą mogli badać wszystkie skarby wszechświata. Nigdy więcej nie będą narażeni na atak kusiciela i sidła grzechu. Wszystkie wątpliwości zostaną wyjaśnione, a charakter Boży w pełni oczyszczony z zarzutów, więc ci, którzy zostali odkupieni krwią Chrystusa oraz wyzwoleni z psychicznych i fizycznych ograniczeń przypisanych śmiertelnym istotom, będą przemierzać wszechświat, by wzajemnie dzielić się radością i mądrością z mieszkańcami nieupadłych światów, i wspólnie zachwycać cudowną Bożą miłością. Nie przyćmionym wzrokiem będą przyglądać się stworzeniu i ujrzą w każdej stworzonej rzeczy i istocie odzwierciedlenie miłości i chwały Stwórcy. Kolejne eony wieczności przynosić będą rozwój wiedzy, a wraz z nim wzrastać będą także miłość, szacunek i podziw dla Boga. Gdy Jezus będzie stopniowo objawiał odkupionym wszystko, co uczynił dla ich zbawienia, a zwłaszcza tajemnicę złożonej na Golgocie ofiary — dzięki której otrzymali wieczne życie — zbawieni ze zdumieniem, podziwem i miłością wielbić będą swego Boga i Odkupiciela. Choć trudno nam to sobie teraz wyobrazić, gdy w naszym doczesnym życiu tak boleśnie jesteśmy ograniczeni czasem i przestrzenią, to jednak w światłości, chwale i radości, które staną się naszym udziałem dzięki ofierze Chrystusa złożonej na krzyżu, nie będziemy już rozmyślać o bólu, cierpieniach i nędzy, których kiedyś doświadczyliśmy.
„Wielki bój skończył się. Nie ma już grzechu ani
grzeszników. Wszechświat jest nieskalany, panują w nim pokój i radość.
Od Tego, który wszystko stworzył, wypływa życie, światło i szczęście
na całą nieograniczoną przestrzeń. Od najmniejszego atomu do największego
ciała we wszechświecie, wszystkie żywe istoty i martwe rzeczy głoszą
w swej niezmąconej piękności i pełnej radości: Bóg jest miłością”2. [ Naprawdę piękne rzeczy... * - bezbożnymi, inacz. przeciwnymi Bogu
kolejne zagadnienia: materiały dźwiękowe © 2001 ORTV „Głos Nadziei” |
|
[ |
||||
|
główna |
pastor |
lekarz |
zielarz |
rodzina |
uzależnienia
| kuchnia
| sklep |
||||
|
|
||||
|
© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. |
||||
 |
|
|||
