Z
chwilą popełnienia grzechu człowiek stanął na drodze do śmierci. Odwrócił
się od Boga. Otworzył drzwi szatanowi, wprowadzając demona chciwości,
nienawiści, choroby i śmierci w doskonałe stworzenie.
Aby człowieka ratować, Bóg posłał swego Syna, który „przyszedł (...)
szukać i zbawić to, co zginęło”1. Jezus przyszedł wybawić
człowieka z mocy szatana, naprawić zło spowodowane przez grzech oraz
przywrócić człowiekowi pokój i bezpieczeństwo bezgrzesznego świata. Aby
lepiej zrozumieć zbawienną działalność Jezusa, posłużmy się ilustracją
mostu wspartego na siedmiu filarach. Zauważmy, że gdyby usunięto choć
jeden z nich, runąłby cały most. Mostem Bożym ze śmierci do życia nie jest
nikt inny, jak tylko Jezus Chrystus, który powiedział o sobie: „Ja jestem
droga i prawda, i życie”2.
Filar I — INKARNACJA
„A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę
jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy”3.
„Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie
Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie
przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął
postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy
człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to
śmierci krzyżowej”4. Inkarnacja to wcielenie Syna Bożego. Jezus
narodził się jako człowiek, aby przerzucić most pomiędzy Bogiem a grzeszną
ludzkością.
Można postawić pytanie: Dlaczego wcielenie stało się konieczne? Odpowiedź
jest następująca: Adam stworzony został w tym celu, aby być własnością i
świątynią Boga. Cudowna społeczność między Bogiem a człowiekiem została
zerwana przez grzech. Izajasz napisał: „Wasze winy są tym, co was
odłączyło od waszego Boga”5.
Syn Boży przyjął ludzkie ciało, aby połączyć człowieka z Bogiem. Czyniąc
to dowiódł niezmiennej miłości Bożej do człowieka oraz dał ludzkości
przykład doskonałego posłuszeństwa. Przez inkarnację odparł także zarzuty
szatana, jakoby wypełnienie woli Bożej (zachowanie przykazań Bożych) było
dla człowieka niemożliwością i jakoby Bóg srodze karał śmiercią za
niewykonanie tego, czego człowiek nie jest w stanie uczynić. Inkarnacja
umożliwiła także nawiązanie ścisłej łączności z upadłym rodzajem ludzkim,
okazanie współczucia i skosztowanie śmierci za człowieka6.
Filar II — BEZGRZESZNE ŻYCIE
„Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami
naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem
grzechu”7. „Zostaliście wykupieni (...) drogą krwią Chrystusa,
jako baranka niewinnego i nieskalanego”8.
Inkarnacja Chrystusa była pierwszym krokiem na drodze całkowitego
odkupienia. Chcąc ponieść karę za nasze grzechy, Chrystus musiał żyć w
ciele, nie popełniając żadnego grzechu.
Dlaczego konieczne było bezgrzeszne życie?
1. Aby udowodnić, że zachowanie dziesięciu przykazań Bożych przez
człowieka jest możliwe, jeśli się polega całkowicie na mocy Bożej.
2. Aby stać się bezgrzesznym zastępcą, umierającym na miejscu winnego
człowieka.
3. Aby tym, którzy dziś przyjmują Chrystusa, umożliwić życie w doskonałym
posłuszeństwie przez wiarę.
Gdyby Chrystus uległ tylko jednej pokusie, sam stałby się grzesznikiem,
sam znalazłby się „pod przekleństwem zakonu”. Musiałby umrzeć za swój
własny grzech; w tej sytuacji ludzkość pozbawiona byłaby jakiejkolwiek
nadziei i na zawsze zgubiona.
Filar III — UKRZYŻOWANIE
„Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy
jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł”9.
[]
Śmierć Chrystusa za nasze grzechy jest centralnym tematem ewangelii. Bez
śmierci krzyżowej jego bezgrzeszne życie służyłoby tylko większemu
potępieniu i wytworzyłoby między Bogiem a grzesznym światem jeszcze
większą przepaść na zawsze.
Dlaczego śmierć była konieczna? Aby dać odpowiedź na to pytanie, musimy
sobie najpierw uzmysłowić naturę i następstwa
grzechu. „Grzech jest przestępstwem zakonu”10. Prawo Boga jest
odbiciem Jego charakteru. Grzech jest rozmyślnym buntem przeciwko Bogu.
Przestąpienie zakonu Bożego potępia każdą duszę w tym świecie, domagając
się kary śmierci dla każdego, ponieważ „wszyscy zgrzeszyli”.
„Zapłatą za grzech jest śmierć„11. Ten problem można było
rozwiązać tylko jednym z trzech możliwych do przyjęcia sposobów. Po
pierwsze, Bóg mógł skazać człowieka za grzech na wieczną śmierć. Po
drugie, mógł znieść lub zmienić swój święty, domagający się
sprawiedliwości zakon. Po trzecie, mógł wprowadzić na świat bezgrzeszną
boską istotę, która przyjęłaby na siebie odpowiedzialność za grzechy ludzi
i dobrowolnie umarłaby zamiast człowieka.
Bóg jest miłością i dlatego nie zgubił człowieka bez dania mu szansy. Nie
zmienił ani nie unieważnił swojego świętego prawa, aby nie zaprzeczyć
swojej boskości. Ponieważ prawo Boże jest tak święte jak Bóg, tylko ktoś
równy Bogu mógł zadośćuczynić sprawiedliwości. Miłość Jezusa do człowieka
była tak wielka, że powiedział: „Nie mogę patrzeć na ich zgubę. Przyjmę na
siebie całą odpowiedzialność za ich grzechy, poniosę na sobie ich winy,
oddam za nich życie”.
Chrystus skosztował śmierci za wszystkich12. „Pan jego dotknął
karą za winę nas wszystkich”13.
Filar IV — ZMARTWYCHWSTANIE
„Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i (...) został pogrzebany, i
(...) dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism”14.
Po zwycięskim życiu i ekspiacyjnej (zadośćuczynnej, odkupieńczej) śmierci
Chrystus musiał pokonać śmierć przez triumfalne zmartwychwstanie.
Dlaczego zmartwychwstanie Chrystusa było konieczne? Przez zmartwychwstanie
Jezus objawił moc przebaczenia grzechów. Upewnił nas, że ma prawo i nas z
martwych wzbudzić do życia w Jego chwale. „Bo ja żyję i wy żyć będziecie”15.
Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, bylibyśmy nadal na zawsze zgubieni,
mimo jego inkarnacji i bezgrzesznego życia oraz ofiary cierpienia na
krzyżu Golgoty. Nigdy nie bylibyśmy w stanie spojrzeć poza cierpienia i
grób. Golgota zagwarantowałaby nam wolność od kary za grzechy popełnione w
przeszłości, lecz gdyby nie zmartwychwstanie, pozostalibyśmy bez nadziei
na przyszłość! Bez zmartwychwstania Chrystusa wszyscy pozostalibyśmy nadal
w grzechach16. „Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie,
poginęli”17.
[]
Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, jego bezgrzeszne życie jak również
pojednawcza ofiara zostałyby na wieki bezowocne. Jego misja dla zbawienia
świata byłaby tylko wielką pomyłką. Jezus stałby się najbardziej
niezrozumiałą zagadką w historii. Ludzkość żyłaby na wieki w grzechu, w
cieniu znaku zapytania: „Czy Chrystus był naprawdę Synem Bożym?”
Filar V — WNIEBOWSTĄPIENIE
„Rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale
idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Boga waszego”18.
Jezus nie tylko musiał zmartwychwstać. On musiał również wstąpić do nieba.
On, który przyszedł od Boga, musiał do Boga wrócić.
Dlaczego Chrystus musiał wstąpić do nieba? Po pierwsze, aby otrzymać
pieczęć Bożej aprobaty zbawczej misji na ziemi. Po drugie, aby zaświadczyć
przed całym wszechświatem, że zajmowane przedtem miejsce po prawicy Ojca
prawnie do niego należy. Po trzecie, aby zesłać dar Ducha Świętego na
czekający zbór. Po czwarte, aby zapewnić nasze wniebowzięcie w dzień
ostateczny. I po piąte, aby przystąpić do następnej części zbawczego
dzieła, to jest do służby arcykapłana i pośrednika.
Filar VI — KAPŁAŃSTWO
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana,
który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, jako sługa świątyni i
prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek”19.
Wniebowstąpienie doprowadziło do przygotowania szóstego, bardzo ważnego
kroku w dziele zbawienia. Jezus, jako nasz arcykapłan, musi w niebie
dokonać dla nas niezbędnego dzieła.
Dlaczego służba arcykapłańska Jezusa jest konieczna? Wielu zapyta, czy
sama śmierć Chrystusa nie jest wystarczająca? Czy nie zawołał On na krzyżu
„wykonało się”? Cóż więc może Jego praca w niebie dodać do zakończonego
dzieła na ziemi?
Te pytania prowadzą nas do samego sedna zagadnienia zbawienia. Przez swe
życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezus zapłacił wystarczająco wielką cenę
za zbawienie ludzkości. Ustanowił niewyczerpane źródło zbawiennych zasług.
Jego ofiara była doskonała. Jednak chcąc skorzystać z tej ofiary, musimy
ją teraz osobiście przyjąć. Jej dobrodziejstwa muszą być wprowadzone
bezpośrednio w nasze codzienne życie. Jezus przez swoją służbę w niebie
wstawia się za zbawionymi, którzy w Jego imieniu przystępują do Boga.
Dokonuje tego w dwojaki sposób. Po pierwsze, przedstawia swe zasługi
bezgrzesznego życia na naszą korzyść przed tronem Bożym. Po drugie,
udziela nam mocy swego zmartwychwstałego życia przez Ducha Świętego do
codziennej walki z pokusami.
[]
Filar VII — POWTÓRNE PRZYJŚCIE
„Tak i Chrystus, raz ofiarowany, aby zgładzić grzechy wielu, drugi raz
ukaże się nie z powodu grzechu, lecz ku zbawieniu tym, którzy go oczekują”20.
Ostatnim filarem i przęsłem w wielkim moście zbawienia jest drugie
przyjście Chrystusa w chwale. W tym dniu Jezus zakończy historię panowania
ciemności i grzechu. Dopełni dzieła odkupienia swego wybranego ludu.
Dlaczego drugie przyjście jest konieczne? Jednym z głównych obowiązków
sprawiedliwego władcy jest naprawienie zła i publiczne wywyższenie
sprawiedliwości. Sąd władcy nie tylko musi być sprawiedliwy, lecz musi
zostać także uznany za sprawiedliwy w oczach wszystkich zainteresowanych.
Gdyby Jezus nie przyszedł na ten świat po raz drugi, zło nigdy nie byłoby
ujarzmione, dobro nigdy nie doznałoby wywyższenia i miliony pytań na temat
sprawiedliwości Bożej pozostałyby bez odpowiedzi.
Apokalipsa pyta: „Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz (...)
sąd?”21 Jezus powiedział: „A czyżby Bóg nie wziął w obronę
swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy? Powiadam wam,
że szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na
ziemi, gdy przyjdzie?”22
Podczas drugiego przyjścia Chrystusa Bóg publicznie wystawi zło na
potępienie oraz publicznie wywyższy prawdę i sprawiedliwość.
Gdy Jezus powróci, wzbudzi umarłych i będzie sądził świat. Zniszczy na
zawsze moc szatana, grzech i śmierć. On to odwróci tragiczną historię z 1
Mojż.3. Oczyści pogrążoną w grzechu ziemię i przywróci jej pierwotny,
szczęśliwy stan. W ten sposób most zbawienia będzie skończony. Potem Pan
powie do swoich wiernych sług: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego,
odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata”23.
PRZYPISY:
1 Łuk. 19,10.
2 Jan 14,6.
3 Jan 1,14.
4 Filip. 2,5-8.
5 Izaj. 59,2.
6 Hebr. 2,14-18.
7 Hebr. 4,15.
8 1 Piotra 1,18.19.
9 Rzym. 5,8.
10 1 Jana 3,4.
11 Rzym. 6,23.
12 Zob. Hebr. 2,9.
13 Izaj. 53,6.
14 1 Kor. 15,3.4.
15 Jan 14,19.
16 Por. 1 Kor. 15,17.
17 1 Kor. 15,18.
18 Jan 20,17.
19 Hebr. 8,1.2.
20 Hebr. 9,28.
21 Obj. 6,10.
22 Łuk. 18,7.8.
23 Mat. 25,34.
|