|
Siódmy
rozdział Księgi Daniela dostarcza dużo więcej wiadomości na temat tego,
o czym mówi rozdział drugi. Te same światowe potęgi zostały pokazane
prorokowi w podobnej wizji, tym razem jednak pod postacią czterech
drapieżnych zwierząt. Daniel zrozumiał, że to także było proroctwo
o historii świata. Bóg objawił mu przyszłe dzieje, które on opisał
w następujący sposób: „Ja, Daniel, miałem w nocy widzenie: oto cztery
wiatry niebieskie wzburzyły Wielkie Morze, i cztery wielkie zwierzęta
wychodziły z morza, każde inne”1.
W symbolice
biblijnej wiatry oznaczają wojny, a morze symbolizuje narody. Jeśli morze
było wzburzone, znaczy to, że narody były nękane zawieruchą wojenną.
Królestwa przedstawiane są tutaj zgodnie z ich specyfiką przez drapieżne,
krwiożercze bestie, które w sposób spektakularny wstępują na widownię
historii świata. Daniel mówi: „Te wielkie cztery zwierzęta to są cztery
królestwa, które powstaną na ziemi”2.
LEW ZE
SKRZYDŁAMI ORŁA
„Pierwsze
podobne było do lwa i miało orle skrzydła”3. Jak złoto jest
najszlachetniejszym metalem, tak lew jest najszlachetniejszym zwierzęciem
wśród drapieżników. Królestwo babilońskie jednoczyło w sobie moc
i dostojność lwa połączone z szybkością orła. Niestety lew musiał ustąpić
miejsca innemu zwierzęciu. Babilon upadł w roku 539 p.n.e., po najeździe
Medo-Persji.
NIEDŹWIEDŹ
„Potem
pojawiło się inne, drugie zwierzę, podobne do niedźwiedzia. Było ono
podniesione tylko jedną stroną, a miało w paszczy między zębami trzy żebra
i powiedziano mu: Wstań, jedz dużo mięsa!”4. Niedźwiedziowi
brakuje wiele do majestatu lwa, podobnie jak srebro jest mniej warte niż
złoto. Jest on jednak bardziej okrutny i drapieżny. Stroną dominującą
potęgi przedstawionej przez niedźwiedzia byli Persowie, stąd symboliczne
przechylenie na jedną stronę. Zaś trzy żebra w jego paszczy wskazują
na trzy wielkie wygrane: z Lidią, Babilonem i Egiptem. Bardzo gwałtowne
rozszerzanie się tego mocarstwa, od Indii aż po Europę, doskonale pasuje
do zawołania: „Wstań, jedz dużo mięsa!”. []
PANTERA
Z CZTEREMA GŁOWAMI
Potęga
medo-perska została złamana przez królestwo grecko-macedońskie w roku 331
p.n.e. Uosobienie cech pantery znajdujemy w Aleksandrze Wielkim
Macedońskim. „Potem spojrzałem, a oto pojawiło się inne (zwierzę), podobne
do pantery. Miało ono na grzbiecie cztery ptasie skrzydła, i cztery głowy
miało to zwierzę, i dano mu władzę”5. Zwycięskich podbojów
Aleksandra nie można lepiej zilustrować, jak przez pędzącą panterę
o czterech skrzydłach. Ociężały niedźwiedź był bez szans w potyczce
ze skrzydlatym drapieżnikiem. Jednak i ta potęga nie miała trwać na wieki.
Po śmierci Aleksandra rozpadła się na cztery części, symbolizowane przez
cztery głowy.
BESTIA
Z ŻELAZNYMI ZĘBAMI
„Potem
spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne
i groźne, i nadzwyczaj silne. Miało ono potężne żelazne zęby; pożerało
i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli
wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów”6.
Żelazne zęby w sposób niedwuznaczny nawiązują do żelaznego imperium z Dan.
2, które wszystko kruszyło i druzgotało. Nie może to być nic innego, jak
cesarstwo rzymskie, które cechowała bezkompromisowość, moc i brutalność
o nieznanych dotąd rozmiarach. Stan ten trwał przez stulecia, aż wreszcie
i dla Rzymu wybiła ostatnia godzina. Zachodnia część imperium została
rozbita przez napór plemion germańskich7. Moc Rzymu została
złamana. Odoaker, jeden z germańskich wodzów, obwołał siebie w roku 476
królem Italii, by wkrótce ustąpić miejsca Teodorykowi, z plemienia
Ostrogotów. Dalsze plemiona germańskie zagarnęły inne części cesarstwa8.
Dokonany podział wypełnił proroctwo o dziesięciu palcach z Dan. 2 i
o dziesięciu rogach z Dan. 7. „A dziesięć rogów znaczy, że powstanie
dziesięciu królów”9.
MAŁY RÓG
Proroctwo
dochodzi do punktu kulminacyjnego, gdy obserwując rozbicie potęgi
rzymskiej, Daniel nagle dostrzega wyrastający między dziesięcioma już
istniejącymi, mały róg, który już wkrótce ma dominować nad pozostałymi.
„Gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny,
mały róg (...). Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które
mówiły zuchwałe słowa. I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko
Najwyższemu, będzie męczył świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić
czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół
czasu”10. []
Spróbujmy
rozszyfrować tajemnicę „małego rogu”:
a)
Miejsce i czas powstania. Ponieważ wyrasta on spośród dziesięciu
rogów, więc powstaje nie gdzie indziej, tylko na terenie cesarstwa
rzymskiego, krótko po jego rozpadzie i podziale między plemiona
germańskie.
b)
Charakter. Reprezentuje władzę polityczno-religijną wywierającą presję
polityczną na pozostałe państwa, a jednocześnie rości sobie prawo
do zmiany przykazań Bożych. Jest nietolerancyjny dla wierzących inaczej.
c) Rozwój.
W krótkim czasie staje się potęgą i rozpoczyna się jego supremacja. Daniel
mówi o rogu, „który miał oczy i usta, które mówiły zuchwale, i który
wyglądał na większy niż inne”11. Miał istnieć aż do zakończenia
historii świata i zostać zniszczonym przez sąd poprzedzający przekazanie
Królestwa Bożego zbawionym12.
Kogo
symbolizuje mały róg? Jednym z pierwszych, którzy podjęli się odpowiedzi,
był arcybiskup Salzburga w Austrii Eberhard II13, który
działalność małego rogu dostrzegł w poczynaniach chrześcijańskiego Rzymu.
Zdanie to podzielali również J .Wickliff, M. Luter i J. Knox. Państwo
rzymskie de facto nigdy nie przestało istnieć, przetrwało dzięki
przemianie w strukturę kościelno-polityczną. Szczególnie ciemną kartę
historii zapisał Kościół w średniowieczu. Dr Heinz napisał, iż nie trzeba
nikomu tłumaczyć, „że to, co działo się w średniowieczu i podczas
kontrreformacji, nie da się pogodzić z nauką Jezusa, jaką przedstawił On
w kazaniu na górze.
Pseudochrześcijańskie prześladowanie braci chrześcijan jest policzkiem
wymierzonym w twarz Jezusa”14. Przyznał to papież Jan Paweł II
podczas dwudniowego zgromadzenia wszystkich kardynałów w czerwcu 1994
w Rzymie. Powiedział: „Jak możemy zachować ciszę w odniesieniu do tak
wielu form przemocy, dokonywanych w imię wiary — jak wojny religijne,
trybunał inkwizycji lub innych form łamania praw jednostki”15.
Niestety, kardynałowie nie bardzo poparli papieża. A najlepszym do tego
komentarzem jest tytuł w jednym z dzienników: „Kardynałowie nie chcą się
bić w piersi”16.
PRZYPISY:
1 Dan. 7,2.3.
2 Dan. 7,17.
3 Dan. 7,4.
4 Dan. 7,5.
5 Dan. 7,6.
6 Dan. 7,7.
7 IV i V w. n.e.
8 493 r n.e.
9 Dan. 7,24; por.Dan. 2,41.44.
10 Dan. 7,8.25
11 Dan. 7,20.
12 Dan. 7,26.27.
13 1200-1246.
14 H. Heinz, Radykalne zmiany przed nami, s. 55.
15 Fragmenty memorandum wygłoszonego podczas otwarcia
konsystorza w dniu 13 czerwca 1994.
16 Express Wieczorny, 15 czerwca 1994, s. 3.
|
|