|
Z czym
kojarzy ci się słowo „konformizm”? Konformizm odgrywa ważną rolę w życiu
nastolatków. Oznacza pragnienie, aby być podobnym do innych — robić to, co
robią inni, mówić to, co inni mówią, myśleć w podobny sposób, a nawet
ubierać się tak jak inni.
LĘK PRZED
TYM, ABY NIE BYĆ INNYM NIŻ WSZYSCY
Ta presja,
zmuszająca do upodobniania się do innych, jest czasami tak silna, że
niektórzy czują się źle, jeśli czymkolwiek różnią się od innych. Jeśli
chłopcy noszą proste dżinsy, biada temu, kto założy „trapezy”! Jeśli
dziewczyna założy niemodną sukienkę, może się liczyć z tym, że zostanie
wyśmiana. Jeśli w modzie są łyżworolki i górskie rowery, lepiej nie chwal
się, że lubisz zbierać znaczki. Otóż, każde nieznaczne odchylenie od norm
przyjętych wśród młodzieży zostaje uznane za wykroczenie. Koledzy wskazują
na tego, kto się wyłamał, i żartują z niego, co sprawia, że trudno mu z
nimi wytrzymać. Ta skłonność do dostosowania się jest najsilniejsza
właśnie u nastolatków.
EKSPERYMENT PSYCHOLOGICZNY
Grupa
naukowców postanowiła przeprowadzić eksperyment, by zbadać, w jaki sposób
środowisko wpływa na młodych ludzi. By tego dokonać, naukowcy zaprosili
dziesięciu nastolatków do pokoju i powiedzieli im, że mają zamiar zbadać,
co ci młodzi ludzie zobaczą z różnych miejsc sali. W rzeczywistości nie
badali wcale ich wzroku, ale skutki presji, wywieranej przez grupę.
Badacze
poinstruowali nastolatków o przebiegu eksperymentu. „Pokażemy wam pewne
karty. Na każdej karcie narysowane będą trzy linie — linia A, linia B i
linia C — każda innej długości. W niektórych przypadkach linia A będzie
najdłuższa, w innych — linia B, a w jeszcze innych — linia C. Pokażemy wam
kilkadziesiąt różnych kart. Unosząc do góry kartę, wskażemy najpierw linię
A, potem linię B, a na końcu linię C. Gdy wskażemy linię, która według was
jest najdłuższa, unieście rękę na znak, że wiecie, iż jest ona dłuższa od
pozostałych”. Powtórzyli te instrukcje, by upewnić się, że wszyscy je
zrozumieli, a potem unieśli pierwszą kartę i wskazali pierwszą linię od
góry.
Jeden z nastolatków nie wiedział, że pozostali są w zmowie z naukowcami i
za każdym razem będą unosić ręce, gdy wskazana zostanie druga co do
długości linia. Innymi słowy będą głosować nieprawidłowo.
Naukowcy
unieśli więc pierwszą kartę i wskazali linię A, która była wyraźnie
krótsza niż linia B. W tym momencie osoby, współpracujące z naukowcami,
uniosły ręce. Młodzieniec poddawany eksperymentowi spojrzał dookoła i nie
mógł uwierzyć własnym oczom. Było oczywiste, że najdłuższą linią jest
linia B, ale wszyscy uznali, że linia A jest dłuższa. Później wyznał, że
pomyślał: „Pewnie źle zrozumiałem instrukcje lekarzy. Lepiej będzie, jeśli
zrobię tak jak wszyscy”. Uniósł więc rękę wraz z kolegami z grupy. []
Wtedy
badacze wydali następne polecenie: „Głosujcie na najdłuższą linię;
podnieście ręce, gdy wskażemy najdłuższą linię”. Nic prostszego! Gdy
pokazali drugą kartę, znowu dziewięć osób głosowało nieprawidłowo!
Dziesiąty młodzieniec był coraz bardziej zakłopotany, ale w końcu uniósł
rękę wraz z pozostałymi dziewięcioma. Raz po raz głosował niewłaściwie,
wraz z grupą, choć wiedział, że jego koledzy się mylą.
Ten młody
człowiek nie był wyjątkiem. Trzy czwarte badanych w ten sposób młodych
ludzi zachowywało się podobnie. Raz po raz przyznawali, że faktycznie
krótsza linia jest dłuższa! Nie mieli po prostu odwagi powiedzieć: „Grupa
się myli. Nie wiem dlaczego, ale wszyscy, oprócz mnie, popełnili błąd”.
Niewielka część — jedynie dwadzieścia pięć na sto osób — miała odwagę
zająć stanowisko przeciwne większości, choć większość wyraźnie się myliła.
Oto, co presja grupy czyni z człowiekiem, który boi się mieć własne
zdanie!
SIŁA
WPŁYWU
Eksperyment
ten ujawnił jeszcze jeden ciekawy fakt. Jeśli jakiś inny nastolatek
głosował prawidłowo, wówczas ten, który był przedmiotem eksperymentu,
przeważnie decydował się wskazać właściwą linię. Oznacza to, że jeśli masz
choćby jednego przyjaciela, który odważy się przeciwstawić grupie, to i ty
będziesz miał odwagę to uczynić. Jeśli jednak jesteś sam, trudno zachować
odmienne stanowisko.
Warto zadać
sobie pytanie, dlaczego tak boimy się odrzucenia przez grupę. Dlaczego nie
potrafimy być niezależni? Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy
zastanowić się nad sprawą poczucia niższości. Gdy czujesz się
bezwartościowy i głupi — gdy nie lubisz siebie — wówczas bardziej boisz
się kpin i odrzucenia ze strony przyjaciół. Jesteś bardziej wrażliwy na
ich docinki. Nie masz odwagi, by być innym. Twoje problemy wydają się tak
wielkie, że nie chcesz ich powiększać przeciwstawiając się większości.
Ubierasz się więc tak jak inni, mówisz tak jak inni, i podzielasz myślenie
grupy.
ZASTANÓW
SIĘ NAD TYM PROBLEMEM
Zastanówmy
się teraz nad kilkoma ważnymi pytaniami. Dlaczego sprawa konformizmu jest
tak ważna dla nastolatków? Czy nacisk grupy może być niebezpieczny? Jaki
wpływ na życie jednostki wywiera grupa?
Konformizm jest niebezpieczny, gdyż skłania człowieka do robienia czegoś,
mimo że jest to złe. Tak dzieje się, gdy nie masz odwagi być innym niż
twoi przyjaciele. []
CZY
MOŻESZ POWIEDZIEĆ „NIE”?
Przypuśćmy,
że jedziesz samochodem z czwórką młodych przyjaciół, w wieku około
osiemnastu lat. Wybraliście się, by spędzić miło wieczór. W pewnej chwili
kierujący samochodem wyjmuje z kieszeni fiolkę z czerwonymi tabletkami.
Bierze jedną tabletkę do ust i podaje fiolkę siedzącemu obok koledze. Ten
śmieje się, bierze jedną tabletkę i podaje fiolkę do tyłu. Ty otrzymujesz
fiolkę jako ostatni, a wszyscy czterej twoi koledzy połknęli już tabletki.
Co powiesz, gdy podadzą ci fiolkę? Wiesz, że zażywanie takich tabletek
jest bardzo szkodliwe dla organizmu. Nie chcesz ich łykać, ale nie chcesz
też być wyśmiany przez kolegów. Wahasz się przez moment, a wtedy twój
kolega siedzący obok pyta: „No, co jest z tobą? Boisz się? Hej, chłopaki,
patrzcie. Ale maminsynek! Boi się, że tatuś się dowie. Kto by pomyślał, że
Tomek to taki tchórz! Dalej, mięczaku. Spróbuj, to ci się spodoba!”
Ręce ci się
trzęsą i zaczynasz się pocić. Inni też zaczynają cię namawiać, bo chcą,
żebyś zrobił to, co oni zrobili. Presja się wzmaga. Twoje serce zaczyna
bić szybciej. Nie wiesz, co powiedzieć. Czujesz się głupio. Może
powinieneś spróbować? Nie zaszkodzi ci to aż tak bardzo. Poddajesz się.
Łykasz tabletkę. Jaka ulga. Znowu jesteś jednym z nich!
Niebawem jednak spostrzeżesz, że następnym razem będzie ci już łatwiej
wziąć narkotyk. Przecież zrobiłeś to już wcześniej. W ten sposób zaczynasz
popadać w nałóg i wkrótce będziesz miał poważny problem z narkotykami, a
to wszystko przez chęć dostosowania się do innych. Konformizm jest
najważniejszą przyczyną zażywania narkotyków przez nastolatków.
Kiedyś
rozmawiałem z trzynastoletnią dziewczynką, która codziennie brała
narkotyki. Jej ciało było przez nie tak zniszczone, że już nigdy w pełni
nie będzie mogła odzyskać zdrowia. Co za wstyd zniszczyć swój organizm w
ten sposób! Jakież to nieszczęście, że nie miała na tyle odwagi, by
osobie, która po raz pierwszy zaproponowała jej narkotyki, odpowiedzieć:
„Po co mam niszczyć samą siebie? Mam tylko jeden organizm!”
Presja,
wywierana przez grupę, może skłaniać jednostkę także do innych szkodliwych
praktyk. Jak sądzisz, dlaczego alkoholizm młodzieży jest tak poważnym
problemem w Polsce? Dlaczego młodzi ludzie palą papierosy, choć wiedzą, że
nałóg palenia skraca życie, niszcząco wpływa na płuca i zwiększa ryzyko
zachorowania na raka, a także uszkadza naczynia krwionośne? []
POTRZEBA
ODWAGI
Dobrze jest
pomyśleć o tych sprawach, zanim znajdziesz wraz z twoimi przyjaciółmi w
kryzysowej sytuacji. Musisz zrozumieć fakt, że oni odczuwają nacisk grupy
podobnie jak ty. Są niejako zmuszani do brania narkotyków, palenia
papierosów lub picia alkoholu z takiego samego powodu jak ty — po prostu
boją się być inni od wszystkich. Boją się, że następnym razem ich kumpel
(ten, który był właścicielem tabletek) zabierze na przejażdżkę kogoś
innego zamiast nich, gdyż okazało się, iż nie pasują do „paczki”.
Postępują więc tchórzliwie i robią coś, co nie ma żadnego sensu.
O ileż
lepiej jest pokazać, że masz zaufanie do siebie, gdy nacisk grupy jest
wręcz nie do zniesienia. Możesz powiedzieć: „Jeśli chcecie robić takie
głupstwa, to proszę bardzo. Ale ja mam to w nosie!” To nie jest dziecinne.
To jest sposób, w jaki okazujesz odwagę, przeciwstawiając się grupie, gdy
wiesz, że większość nie ma racji.
Powiem ci
coś jeszcze. Większość nastolatków szanuje ludzi, którzy mają odwagę
pozostać przy swoim zdaniu, nawet jeśli są wyśmiewani i przymuszani. Osoba
posiadająca tę cechę ma największe szanse stać się przywódcą. Pokazuje
bowiem, że nie czuje się gorsza od innych. Nie daje sobie robić wody z
mózgu. Ma silny moralny kręgosłup i potrafi bronić swego zdania, gdy wie,
że ma rację. I jeszcze jedno. Tego rodzaju ludzie mają duży wpływ na tych,
którzy szukają przyjaciół mogących pomóc im zyskać zaufanie do samego
siebie. Pamiętaj, nie jesteś sam. Jeśli ty nie ulegniesz presji grupy, za
tobą pójdą inni.
|
|