|
Pewien znany
kaznodzieja mawiał: „Siedzenie w kościele nie zrobi z ciebie
chrześcijanina, tak jak siedzenie w kurniku nie zrobi z ciebie kurczaka”.
Żaden chrzest nie uczyni z ciebie chrześcijanina.
Chrzest poświadcza
to, co się dokonało w naszym umyśle. Chrzest jest wyrazem tego, że dzięki
mocy Ducha Świętego, Jego przewodnictwu i działaniu przyznaliśmy się do
naszych grzechów i opamiętaliśmy się, oraz że odtąd pragniemy żyć nowym
życiem w Chrystusie.
Chrzest nic nie znaczy, jeśli nie nastąpiło prawdziwe nawrócenie jako
potwierdzenie tego, co Duch Święty dokonał w nas, uzdalniając nas, byśmy
się stali cząstką rodziny Bożej. Ale także nie możemy stać się członkami
Kościoła bez chrztu.
Chrzest potwierdza naszą więź z Chrystusem, tak samo jak ślub potwierdza
publicznie to, iż dwoje ludzi odmiennej płci staje się jedno oraz, że
zdecydowali się poświęcić życie sobie nawzajem. []
POCHODZENIE CHRZTU
Chrzest jako
obrzęd religijny zrodził się w czasach przedchrześcijańskich. Był
praktykowany przez Żydów jako dowód przejścia nowych wyznawców na judaizm.
Istotne jest to, że przywódcy żydowscy kwestionowali uprawnienia Jana
Chrzciciela do przeprowadzania chrztu, a nie praktykowanie tego obrzędu
przez wierzących (patrz
JAN 1,19-28).
Chrzest był także praktykowany przez esseńczyków w związku z ich
praktykami religijnymi. W Khirlet Qumran, gdzie był prawdopodobnie ośrodek
esseńczyków, odkryto kilkanaście zbiorników z prowadzącymi do nich
schodami. Być może były one używane do przeprowadzania obrzędu chrztu,
który praktykowali Żydzi.
CZYM JEST CHRZEST?
Jan Chrzciciel
wprowadził zmiany w obrzędzie chrztu, które miały zwrócić uwagę na
potrzebę oczyszczenia. Potwierdzają to słowa: „Na pustyni wystąpił Jan
Chrzciciel i głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów. I wychodziła do niego cała kraina judzka i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a
on chrzcił w rzece Jordan wyznających grzechy swoje”
MAR. 1,4-5.
Jan Chrzciciel w
publicznych wystąpieniach apelował do ludzi, aby przez chrzest dali dowód,
że uznali swoją grzeszność i byli gotowi do upamiętania. Jego apel
nawołujący do chrztu wskazywał na konieczność całkowitej zmiany życia, aby
przygotować się na przyjęcie Jezusa. []
Jeżeli chrzest jest dowodem porzucenia grzechu i rozpoczęcia nowego życia,
to dlaczego „przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać
ochrzcić przez niego”? „Jan odmawiał mu — czytamy dalej — mówiąc: Ja
potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie? A Jezus,
odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić
wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony,
wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego,
który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto rozległ się głos
z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”
MAT.
3,13-17. Jezus, który nigdy nie zgrzeszył, nie musiał przyjmować chrztu
na dowód wyznania grzechów. Ale chrzcząc się utożsamił się z grzesznikami,
którzy potrzebują Bożej sprawiedliwości. Dał przykład tym, którzy pragną
być z Nim złączeni.
CO OBEJMUJE
CHRZEST?
Przykład Jezusa i
następujące opisy chrztu: „A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z
wody”
MAT. 3,16; „Jan także chrzcił w Ainon blisko Salim, bo tam było
dużo wody”
JAN 3,23; „I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i
eunuch, do wody, i ochrzcił go. Gdy zaś wyszli z wody...”
DZ. AP. 8,38-39,
wskazują na chrzest przez zanurzenie.
Na fakt, że
zanurzenie jako forma chrztu było zwyczajem stosowanym w czasach
nowotestamentowych, wskazuje także greckie słowo „baptidzo”, które
przetłumaczono na język polski jako „chrzczę”. Słowo „baptidzo” było
stosowane na określenie czynności zanurzania materiału przy farbowaniu lub
zanurzania naczyń celem napełnienia ich wodą. Na tę formę chrztu wskazują
również opisy duchowego znaczenia chrztu.
Pokutujący ludzie utożsamiają się z Jezusem przez obrzęd chrztu. Dzięki
swojemu bezgrzesznemu życiu i przez swoją śmierć za grzeszników Jezus
sprawił, że Jego sprawiedliwość jest dostępna dla wszystkich.
Biorąc udział w
chrzcie, który symbolizuje śmierć starego życia w grzechu i
zmartwychwstanie do nowego życia w Jezusie, wierzący poświadcza przyjęcie
tej sprawiedliwości. Ten fakt bardzo wyraźnie podkreślił apostoł Paweł:
„Czyż nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć
jego zostaliśmy ochrzczeni? Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez
chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez
chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili”
RZYM. 6,3-4.
KAPŁAŃSTWO MISYJNE
Od chwili chrztu i
zstąpienia Ducha Świętego w postaci gołębicy Jezus rozpoczął swoją
mesjańską, szczególną służbę z woli Ojca. Jezus z Nazaretu stał się
Jezusem Chrystusem (patrz
MAT. 3,16).
Wtedy też rozległ się głos z nieba: „Ten jest Syn mój umiłowany, którego
sobie upodobałem”
MAT. 3,17.
Jest to również dowodem na to, że chrzest w życiu chrześcijanina jest jego
ordynacją, czyli powołaniem do szczególnej służby. Ta szczególna misja, do
której upoważnia i powołuje nas chrzest, została wyraźnie opisana przez
apostoła Piotra: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem,
narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was
powołał z ciemności do cudownej swojej światłości; wy, którzy niegdyś
byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było
zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście”
1
PIOTRA 2,9-10.
Przez swoją śmierć za grzeszników Jezus sprawił, że Jego sprawiedliwość
jest dostępna dla wszystkich.
Biorąc udział w chrzcie, który symbolizuje śmierć starego życia w grzechu
i zmartwychwstanie do nowego życia w Jezusie, wierzący poświadcza
przyjęcie tej sprawiedliwości. Ten fakt bardzo wyraźnie podkreślił apostoł
Paweł: „Czyż nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w
śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim
przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych
przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili”
RZYM. 6,3-4. []
JAK PRZYGOTOWAĆ
SIĘ NA CHRZEST?
W wielkim
zleceniu, które pozostawił Jezus Chrystus swoim naśladowcom, czytamy:
„Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie
uczniami wszystkie narody...”
MAT.
28,18-19.
Dopiero jako wynik nauczania może być podjęta decyzja chrztu: „...
chrzcząc je w imię Ojca, Syna, i Ducha Świętego”
MAT. 28,19.
Biblijne opisy chrztu wskazują, że zawsze obrzęd ten powinno poprzedzać
nauczanie (patrz
DZ. AP. 8,12; 18,8).
Tak jak chrzest w wodzie w czasach Jana Chrzciciela przygotował ludzi na
przyjście Jezusa, tak chrzest w wodzie i w Duchu powinien pomóc
naśladowcom Zbawiciela przygotować się na Jego powtórne przyjście. Zdając
sobie sprawę z tego, że chrzest koncentruje się na zagadnieniu śmierci,
pogrzebu i zmartwychwstania Chrystusa, wierzący przez moc Ducha Świętego
umiera dla swego własnego „ja” i dla złych rzeczy w świecie. Staje się w
ten sposób w pełni poddany Chrystusowi i Jego woli.
Gdy legiony rzymskie
wkroczyły do Brytanii, żołnierze otrzymali rozkaz spalenia swoich łodzi,
na których dotarli do wyspy. Jeden z żołnierzy zapytał swego dowódcę:
— Jakże wrócimy, skoro mamy spalić łodzie?
Na to dowódca odpowiedział:
— Chodzi o to, że powrotu nie będzie.
Gdy wchodzimy do wody, aby się ochrzcić, zobowiązujemy się nie wracać na
starą drogę życia. Teraz Jezus jest Panem w naszych sercach. Nie ma
powrotu. Z radością i odwagą kroczyć będziemy w kierunku wiecznego
królestwa Bożego.
* * *
Czy zdaję
sobie sprawę z tego, że mój bezgrzeszny Pan, który nie potrzebował chrztu,
został ochrzczony, aby być godnym przykładem do naśladowania dla mnie? Czy
kroczę śladami Chrystusa, przyjąwszy chrzest przez zanurzenie jako
dojrzały i odpowiedzialny człowiek?
|
|