 |
|
|
| nadzieja.pl > czytelnia > sztuka... |
wydrukuj |
dokument tekstowy |
||
|
SZTUKA PRZEBACZANIA |
|
Nad grobem powiedział: „Jestem pewien, że przyszedł czas, bym porzucił gniew i nienawiść, które tak długo w sobie nosiłem. Chcę mieć świadomość, że od tej chwili, właśnie teraz, już ich w moim sercu nie ma. Przebaczam ci, ojcze”. Ten akt przebaczenia przyniósł natychmiastowe, pozytywne skutki w jego osobistym i zawodowym życiu. Doświadczył emocjonalnego uzdrowienia. Jego życie rodzinne poprawiło się znacznie. Zdolność przebaczania jest dowodem osobistej dojrzałości i społecznej odpowiedzialności. Przebaczanie jest sposobem pogodzenia się z przeszłością, tworzenia radosnej teraźniejszości i budowania nadziei na przyszłość. Choć o przebaczaniu łatwiej mówić niż je praktykować, przebaczanie krzywd — wielkich i małych — jest nieodzowne do zachowania zdrowia emocjonalnego i fizycznego. Oto osiem rad, jak stać się człowiekiem umiejącym przebaczać. I. POSTANÓW, ŻE BĘDZIESZ PRZEBACZAŁ Gdy ogarnie cię uczucie gniewu i rozgoryczenia wobec tego, kto cię skrzywdził, podejmij decyzję, że przebaczysz mu. W takiej sytuacji potrzebny jest dobrowolny i świadomy akt woli, aby położyć kres długotrwałemu bólowi i wrogości.
„Ogromna siła jest nam dostępna, gdy zaczynamy odpowiedzialnie traktować
siebie i swoje życie” — napisała pewna psychoterapeutka. „Podjęcie
decyzji, że nie będzie się cierpieć, i codzienne jej ponawianie, otwiera
drogę do nowych możliwości i nowych doświadczeń. Taka decyzja jest
najwyższym wyrazem szacunku do samego siebie. Jej wynikiem są witalność i
radość, zamiast stagnacji i załamania. Podjęcie decyzji, że nie będzie się
cierpieć, zmienia całkowicie nasze życie”. [ II. PRACUJ CODZIENNIE NAD PRZEBACZANIEM
Najlepsi eksperci w przebaczaniu stają się nimi dzięki codziennej
praktyce. Przebaczenie nie jest okazjonalnym aktem — jest stałą postawą.
Zamiast traktować człowieka, który cię krzywdzi, z wrogością i gniewem,
zastanów się kilka chwil nad tym, co się stało, a następnie przebacz mu i
spróbuj go usprawiedliwić. Ugaś wielki ogień rozgoryczenia i niechęci,
myśląc o tym, co jest miłe i przyjemne w postawie osoby, która cię
skrzywdziła.
III. TRAKTUJ INNYCH JAKO NARZĘDZIA SŁUŻĄCE TWOJEMU ROZWOJOWI DUCHOWEMU Ważnym momentem procesu przebaczenia jest zaprzestanie oskarżania i oczerniania innych oraz dostrzeżenie w nich narzędzi służących twojemu wzrostowi duchowemu. Józef, syn Jakuba, zrozumiał tę zasadę. Mimo że jego bracia pobili go i sprzedali jako niewolnika do Egiptu, przebaczył im, gdyż dostrzegł, iż stali się narzędziami jego rozwoju duchowego. Gdy spotkali się z nim po wielu latach, obawiali się, że Józef — dzisiaj powiedzielibyśmy premier Egiptu — będzie chciał się zemścić. On jednak powiedział: „Nie bójcie się! Czyż ja jestem na miejscu Boga? Wy wprawdzie knuliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro” 1 MOJŻ. 50,19-20. IV. POZNAJ OSOBISTE KORZYŚCI PŁYNĄCE Z PRZEBACZENIA Każdy kiedyś doświadczy odrzucenia, kpin, upokorzenia, oszustwa, zdrady, rozczarowania czy przemocy. Aby uleczyć te urazy, trzeba przebaczyć. Pewna psycholog, publikująca swoje porady w czasopismach, zauważyła: „Nienawiść niszczy. Znamy ludzi — zwłaszcza kobiety oszukane przez kochanków lub mężów — którzy będąc niezdolni do przebaczania, noszą w sobie gniew i gorycz. Udręka i wrogość widoczne są na ich twarzach. Wyglądają na pokonanych i przygnębionych, nieprzystępnych i niesympatycznych. Ich oczy są martwe; usta — zaciśnięte. Głowy noszą opuszczone; ramiona — obwisłe. Brak im wdzięku, gdy się poruszają. Wyglądają jak osoby przegrane i takimi rzeczywiście są. Choć przebaczanie może się wydawać zbyt wielką łaską, czymś, co przerasta możliwości człowieka, jest jednak dobrem wyświadczanym samemu sobie. Przebaczenie służy budowaniu więzi międzyludzkich, wzmacnia więzy rodzinne i przyjacielskie, a przy tym sprzyja zdrowiu człowieka”. V. BIERZ PRZYKŁAD Z TYCH, KTÓRZY POTRAFILI PRZEBACZAĆ
Poznawanie innych ludzi, którzy przebaczali wielkie krzywdy, daje
motywację i natchnienie do praktykowania przebaczania. Pomyśl na przykład
o Edith Cavell, Brytyjce, rozstrzelanej przez Niemców podczas pierwszej
wojny światowej. Pracując jako pielęgniarka Czerwonego Krzyża, niosła
pomoc na polu walki rannym brytyjskim i belgijskim
żołnierzom. Pomagała także rannym wycofywać się na tyły. Schwytano ją,
torturowano, a w końcu rozstrzelano 12 października 1915 roku. Kilka
godzin przed wykonaniem wyroku kapelan odwiedził ją w celi wojskowego
więzienia. Podczas tej wizyty Edith Cavell takimi oto słowami wyraziła
swoje przebaczenie: „Nie wolno mi chować nienawiści i rozgoryczenia wobec
kogokolwiek”. [ VI. DAJ UCZUCIU GNIEWU WIĘCEJ CZASU, ABY MOGŁO USTĄPIĆ Gniew wzbiera, gdy jest się zranionym przez innego człowieka. Choć słowa przebaczenia można wypowiedzieć szybko, gniew nie ustępuje natychmiast. Bądź cierpliwy wobec negatywnych uczuć i daj im czas, by mogły ustąpić. „Choć przebaczanie może się wydawać zbyt wielką łaską, czymś, co przerasta możliwości człowieka, jest jednak dobrem wyświadczanym samemu sobie. Przebaczenie służy budowaniu więzi międzyludzkich, wzmacnia więzy rodzinne i przyjacielskie, a przy tym sprzyja zdrowiu człowieka”. „Nierealistyczne jest oczekiwanie, że jeden akt przebaczenia wykorzeni wszelkie negatywne uczucia” — napisał pewien profesor etyki. „Niektórzy wierzą, że nie powinni się gniewać, gdy już przebaczyli. Nie zgadzam się z tym. Sądzę, że gniew i przebaczenie mogą istnieć obok siebie w sercu człowieka. To, że wciąż odczuwacie gniew z powodu wyrządzonej krzywdy, nie oznacza, że nie jesteście w stanie przebaczyć”. VII. PRZEBACZAJ W KAŻDEJ SYTUACJI Każdy uraz — mały i wielki — może być przebaczony. Można przebaczyć nawet takie czyny, które, jak się nam wydaje, są nieprzebaczalne. Dobrym przykładem jest Joanna i jej rodzeństwo, gnębieni przez swego ojca. Choć głęboko przez niego zranieni przezwyciężyli ból i przebaczyli mu. Siła ich przebaczenia została objawiona podczas pogrzebu ojca. „Gdyby nasz ojciec zmarł kilka lat wcześniej, żadne z nas nie przyszłoby na jego pogrzeb” — stwierdziła Joanna. „A gdybyśmy przyszli tylko z obowiązku, nie potrafilibyśmy powiedzieć o nim ani jednego dobrego słowa. Zamiast tego byłyby gorzkie łzy, ból, gniew, chęć zemsty. Mogliśmy potępić go, życzyć mu, by się smażył w piekle, a siebie skazać na jeszcze więcej bólu, nienawiści i łez, ale odeszliśmy od jego trumny wiedząc, że będzie spoczywał w pokoju, a my będziemy żyć w zgodzie z samymi sobą. Co sprawiło tę różnicę? Przebaczenie”. VIII. BĄDŹ WYROZUMIAŁY DLA SIEBIE I NIE PODDAWAJ SIĘ Przebaczanie wymaga wysiłku, który trzeba podejmować w ciągu całego życia. Wiele razy może się zdarzyć, że próba przebaczenia się nie powiedzie. Ważne jest jednak to, by się nie zniechęcać i nie ustawać. Cytowany już wcześniej profesor etyki daje następującą radę: „Jeśli starasz się przebaczyć, nawet jeśli czynisz to z zaciśniętymi pięściami i ustami, jeśli przebaczasz dzisiaj, a jutro znowu nienawidzisz, to musisz znowu przebaczyć. Większość z nas to amatorzy w przebaczaniu, popełniający błędy. I co z tego? W tej grze nie ma profesjonalistów. Wszyscy jesteśmy początkujący”. Pamiętaj, że ludzie, którzy przebaczają, nie tylko uwalniają się od bólu przeszłości, ale także uzdrawiają teraźniejszość i otwierają drzwi do przyszłego szczęścia i wewnętrznego pokoju. Przebaczenie zawsze jest procesem uzdrawiającym nas i prowadzi do pełni życia. |
|
[ |
||||
|
główna |
pastor |
lekarz |
zielarz |
rodzina |
uzależnienia
| kuchnia
| sklep |
||||
|
|
||||
|
© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. |
||||
 |
|
|||
Gdy Wiesław, najmłodszy z trzech braci, miał dwa lata, jego ojciec odszedł
od rodziny. Matka, nie mogąc sama zarobić na utrzymanie dzieci, musiała
oddać ich pod opiekę państwa. Tak więc większość swego dzieciństwa
spędzili w różnych domach dziecka. Z kilku rzeczy, które Wiesław wiedział
o swoim ojcu, żadna nie była pozytywna. Jego ojciec był alkoholikiem,
znęcał się nad swoją żoną, nie pracował i często trafiał do więzienia. Gdy
Wiesław dorósł, żal i gniew, jaki odczuwał wobec ojca, zmienił się w
nienawiść. W 1970 roku Wiesław dowiedział się, że jego ojciec zmarł i
został pochowany w N. Będąc przypadkowo w tym mieście, postanowił
odwiedzić grób ojca. Pragnął mu przebaczyć.
