|
W
dwudziestym rozdziale Objawienia Jana czytamy na temat pewnego
tysiącletniego okresu w dziejach naszej planety, czyli milenium. Co będzie
się w tym czasie działo na ziemi i z jej mieszkańcami? Czy będzie to dla
naszego globu era pokoju i pomyślności, czy też okres spustoszenia? Wielu
chrześcijan sądzi, że milenium będzie dla ziemi czasem rozkwitu, zbawienia
i bezpieczeństwa. Co więcej, uważają oni, że w tym czasie nawrócą się
wszyscy bezbożni bowiem Bóg da im jeszcze jedną szansę zbawienia. W
oparciu o Pismo Święte, jako jedyny i nieomylny autorytet w sprawach
wiary, przedstawię kolejność wydarzeń, które nastąpią przed, w trakcie,
jak i po okresie tysiąclecia, czyli milenium. Wspomnę także o niektórych
błędnych naukach dotyczących tego kresu. Jest to bowiem zbyt ważne
zagadnienie, aby nad nim przejść do porządku dziennego.
WYDARZENIA POPRZEDZAJĄCE MILENIUM
Tysiąclecie
albo też milenium (mille — tysiąc, anno — rok) pojawia się
sześć razy w dwudziestym rozdziale Objawienia Jana. Jakim wydarzeniem
rozpoczyna się ten okres? W
OBJ.
19,11-12.15
czytamy podniosłe, choć jednocześnie i groźne słowa: „Widziałem niebo
otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny
i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. Oczy zaś
jego jak płomień ognia, a na głowie jego liczne diademy. Imię swoje miał
wypisane, lecz nie znał go nikt, tylko on sam. (…). A z ust jego wychodzi
ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską
żelazną, on sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga
Wszechmogącego”.
Starotestamentowe proroctwo Pisma Świętego mówi o przyjściu Chrystusa
następująco: „Bóg nasz przybywa i nie milczy; przed nim ogień
pochłaniający, a dokoła niego sroży się potężna burza”
PS. 50,3.
W Nowym Testamencie czytamy: „Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu
słońca i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego
(…), i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna
Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą”
MAT. 24,27.30.
To niezwykłe i wspaniałe wydarzenie będzie niestety przykrym wydarzeniem
dla tych, którzy „nie upamiętali się, by mu [Bogu] oddać chwałę”
OBJ. 16,9.
A co stanie
się z tymi, którzy oczekiwali powrotu Zbawiciela i tymi, którzy Go
oczekiwali, ale nie doczekali się Jego przyjścia za swego życia? Pismo
Święte bardzo dokładnie odpowiada i na to pytanie. „A to wam mówimy na
podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do
przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany
rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw
powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy
przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na
spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem”
1 TES.
4,15-17.
Natomiast nie wezmą udziału w tym zmartwychwstaniu „inni umarli”
OBJ. 20,5,
to znaczy ci ludzie, którzy byli obojętni na sprawy zbawienia. Natomiast
ci, którzy zmartwychwstali oraz ci, którzy żywo doczekali przyjścia
Jezusa, mając przemienione ciała, odbędą wraz z Chrystusem
wspaniałą kosmiczną podróż tam, gdzie Chrystus odszedł po swoim
zmartwychwstaniu, aby im „przygotować (…) miejsce”
JAN 14,2. []
CO BĘDZIE
SIĘ DZIAŁO W OKRESIE MILENIUM?
W tym
momencie historii rozpocznie się właściwy okres tysiąclecia. Pismo Święte
tak ten początek opisuje: „Widziałem anioła zstępującego z nieba, który
miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka,
węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc
lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i
położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych
tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas”
OBJ. 20,1-3.
Słowo
„otchłań” (abyssos) w polskim przekładzie Pisma Świętego jest
odpowiednikiem tego samego określenia, jakie pojawia na samym początku
Biblii w opisie stworzenia (patrz
1 MOJŻ. 1,2).
Nie jest to otchłań znajdująca się gdzieś w bliżej nieokreślonym miejscu,
ale nasza Ziemia, która powróci do stanu chaosu i wyludnienia. Pisał już o tym
starotestamentowy prorok Jeremiasz: „Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i
próżnia, ku niebu — a nie było na nim jego światła. (…). Spojrzałem — a
oto pole urodzajne stało się pustynią, a wszystkie jego miasta zburzone
przed Panem przez żar jego gniewu”
JER. 4,23.26.
Na takiej właśnie ziemi, związany łańcuchami bezczynności, przebywać
będzie szatan. Będzie to dla niego czas rozmyślania nad skutkami swego
buntu, gdy nieustannie namawiał ludzi do czynienia zła i sprzeciwiania się
Bogu. W okresie milenium nie będzie miał kogo zwodzić, gdyż nie będzie
wokoło niego żywych ludzi. Łatwo sobie wyobrazić, jaką mękę bezczynności
będzie cierpiała ta niezwykle aktywna istota, która jak lew ryczący chodzi
wokoło „szukając kogo by pochłonąć”
1 PIOTRA 5,8.
Jednakże
tysiąclecie nie będzie okresem zupełnej bezczynności dla całego
wszechświata. W niebie w tym czasie będą miały miejsce niezwykłe wprost
wydarzenia. Jak już zostało wspomniane, zostaną tam przeniesieni na okres
tysiąca lat wszyscy zbawieni. Czym będą się tam zajmować? „Widziałem
trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu (...). Ci ożyli i
panowali z Chrystusem przez tysiąc lat”
OBJ. 20,4.
Taki rodzaj sądu był także zapowiadany przez apostoła Pawła: „Czy nie
wiecie, że święci świat sądzić będą? (...) Czy nie wiecie, że aniołów
sądzić będziemy”
1 KOR. 6,2-3.
Jest to sąd nad ludźmi, którzy odrzucili zbawienie, oraz nad upadłymi
aniołami. Na tym sądzie już nikt nie występuje w roli obrońcy. Jedyna
osoba, która miała do tego prawo, Jezus Chrystus, została zlekceważona!
Nietrudno zatem przewidzieć, jaki zapadnie wyrok: „Zapłatą za grzech jest
śmierć”
RZYM. 6,23.
Druga część tego tekstu napawa wprawdzie otuchą: „… lecz darem łaski Bożej
jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”, ale łaską Bożą,
niosącą życie wieczne, też wzgardzono. Skutki tego są nieodwracalne. []
WYDARZENIA, KTÓRE NASTĄPIĄ PO MILENIUM
Gdy okres
tysiąca lat zakończy się, na ziemi ponownie zaczną się dziać niezwykłe
rzeczy: „A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z
więzienia swego i wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach
ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek
morski”
OBJ. 20,7-8.
Skąd ci ludzie nagle pojawią się na ziemi? W
OBJ. 20,5
czytamy: „Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat”. Ci „inni”
dopiero teraz powstaną do życia, a wielki Przegrany ponownie rozpocznie
dzieło ich zwodzenia.
Gdy skończy
się okres milenium, Jezus ze zbawionymi powróci na ziemię. Oto biblijny
opis tego wydarzenia: „Widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące
z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża
swego”
OBJ. 21,2.
Ten widoczny z daleka wspaniały pomnik zbawienia stanie się nagle solą w oku
zmartwychwstałych niepobożnych. Inspirowani przez szatana przystąpią
natychmiast do działania: „Ruszyli na ziemię jak
długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane”
OBJ. 20,9.
I wtedy
właśnie nastąpi coś niezwykłego przed ostatecznym rozwiązaniem problemu
nieprawości. Oto opis biblijny tego wydarzenia: „Widziałem wielki, biały
tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia
i niebo, i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i
małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna
księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na
podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było
napisane w księgach. (...). I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze
żywota, został wrzucony do jeziora ognistego”
OBJ.
20,11.12.15.
Ostateczny
koniec zatwardziałych grzeszników Słowo Boże tak opisuje: „Spadł z nieba
ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich
zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie znajduje się też
zwierzę i fałszywy prorok (...). I śmierć, i piekło zostały wrzucone do
jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć”
OBJ.
20,9.10.14.
Ów niszczycielski ogień dokona oczyszczenia całej ziemi z następstw
grzechu. Apostoł Piotr przedstawił to w
następujących słowach: „Teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa
zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i
zagłady bezbożnych ludzi. (...); wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a
żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną. (…)
Ale my oczekujemy, według obietnicy, nowych niebios i nowej ziemi, w
których mieszka sprawiedliwość”
2 PIOTRA
3,7.10.13.
***
Taka jest
biblijna prawda o tysiącleciu. Inne nauki dotyczące tego okresu to zwykła
ludzka spekulacja, choćby były nieporównanie bardziej pocieszające niż to,
co zostało tutaj przedstawione. Pomyśl, drogi czytelniku: gdzie lepiej i przyjemniej
byłoby przeżyć owe tysiąc lat? Czy ze Zbawicielem, istotami niebieskimi i
zbawionymi w niebie, czy też w stanie śmierci na ziemi? Decyzję musisz
podjąć teraz.
|
|