|
Nad wejściem
do Cavendish Laboratory na uniwersytecie w Cambridge, słynącym z wielu
odkryć
w dziedzinie fizyki, umieszczono napis zaczerpnięty z Pisma Świętego:
„Wielkie są dzieła Pana, godne badania przez wszystkich, którzy je
kochają”
PS. 111,2. Fakt, że można dostrzec wspaniałości natury,
sprawia, że wielu ludzi czci jej Stwórcę. „Godzien jesteś, Panie i Boże
nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z
woli twojej zostało stworzone, i zaistniało”
OBJ. 4,11.
STWÓRCA
WSZECHRZECZY
Na
pierwszych stronicach Biblii Bóg jest przedstawiony jako Bóg żywy i
aktywny, który powołał do istnienia świat w takiej postaci, w jakiej go
znamy. W pierwszym rozdziale I Księgi Mojżeszowej (księgi początku)
znajduje się niezwykły zapis twórczego działania Boga. Ten rozdział jest
czymś w rodzaju hymnu chwały. Rezultaty każdego stwórczego aktu są
„dobre”, a całe dzieło stworzenia uważa Bóg za „bardzo dobre”
I MOJŻ.
1,31. Bóg stworzył wszechświat i był z niego zadowolony. Ludzie — zarówno
kobieta, jak i mężczyzna (patrz
I MOJŻ. 1,27) — są uwieńczeniem dzieła
stworzenia. Następnie autor opisu biblijnego zwraca uwagę na więzi łączące
ludzi z ich Stwórcą. Nie można jednak zapomnieć i o tym, że kiedy grzech
„rozmnożył się” w ludzkich sercach, przyszła taka chwila, gdy Bóg żałował,
iż stworzył człowieka (patrz
I MOJŻ. 6,5-7).
Zastanówmy
się nad skutkami Bożego stworzenia:
-
„Pańska
jest ziemia i to, co ją napełnia.”
PS. 24,1
-
„Pełna jest wszystka ziemia chwały jego.”
IZ. 6,3
-
„Pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem.”
PS.
37,11
[]
Jezus
polecił uczniom, by obserwowali ptaki i rośliny, ponieważ mogą się od nich
wiele nauczyć o Bożej mądrości i troskliwości
(patrz
MAT. 6,26.28).
Odwieczny Syn Boży, w którym powstało wszystko, co istnieje (patrz
JAN
1,3;
KOL. 1,16;
HEBR. 1,2), zna piękno i wspaniałość stworzenia. A my
jesteśmy dziedzicami tego wszystkiego! Powinniśmy więc cenić stworzenie i
traktować z szacunkiem środowisko naturalne. Nie wolno nam dopuścić do
jego zniszczenia. Nie chodzi przy tym o ckliwą miłość do przyrody (rodem z
sentymentalnych sielanek pasterskich), ani nawet o instynkt
samozachowawczy. Powinniśmy szanować otoczenie przede wszystkim dlatego,
że ziemia należy do Pana. On ją stworzył, a nam powierzył o nią pieczę i
staranie (patrz
I MOJŻ. 1,26-30).
BÓG
CIESZY SIĘ SWOIM STWORZENIEM
Niezależnie
od tego, czy ogląda się Boże dzieła przez teleskop, czy pod mikroskopem,
moc Boga i Jego twórcza wyobraźnia objawiają się w godny podziwu sposób. W
poetycko-filozoficznej Księdze Joba zadaje Bóg człowiekowi pytania, które
świadczą o Jego majestacie: „Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? (...) Gdy
gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy
synowie Boży?”
JOB 38,4.7.
Bóg zajmuje się jednak nie tylko kosmosem, On również zna czas rodzenia
się kozic i łań (patrz
JOB 39,1-2).
BÓG
PODTRZYMUJE PRZY ŻYCIU SWOJE STWORZENIE
Psalmista
napisał: „Wypuszczasz źródła w dolinach rzecznych, płyną między górami.
Napój dają wszystkim zwierzętom polnym, dzikie osły gaszą w nich
pragnienie. Nad nimi gnieździ się ptactwo niebieskie, świergoce pośród
gałęzi”
PS. 104,10-12. W jednej z dawnych kryjówek Dawida, w En-Gedi,
jeszcze dziś można obserwować dzikie kozy i króliki, które przychodzą do
wodopoju, a nad nimi krążą bociany. Równowaga całego ekosystemu świata,
czyli woda dla roślin i zwierząt, pasza dla bydła, pokarm dla ludzi,
zależy od Boga: „Zraszasz góry z górnych swych komnat, ziemia nasyca się
owocem, który stwarzasz. Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i rośliny na
użytek człowieka, (...) oliwę, od której lśni się oblicze, i chleb, co
wzmacnia serce człowieka”
PS. 104,13-15. Wszystko to oczekuje na Boga,
aby dał im pokarm w swym czasie (patrz
PS. 104,27). „Wszystko” — to
zarówno ziemia, jak i morze. []
Bóg stworzył
wszechświat i potęgą swego słowa utrzymuje go w harmonii i przy życiu
(patrz
HEBR. 1,2-3). Nie po to go stworzył, aby pozostawić własnemu
losowi. Jego twórcza moc nadal go wspiera i kontroluje. „W nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy”
DZ. AP. 17,28. Stwórca podtrzymuje wszelkie
istnienie, zasilając nieustannie wszechświat życiową energią.
BÓG
ZBAWIA
Nowy
Testament mówi nie tylko o zbawieniu jednostki, o odkupieniu naszego ciała
(patrz
RZYM. 8,23), ale także o zbawieniu całej społeczności, to znaczy
Bożego Kościoła, odkupieniu tych, którzy są nazwani „synami Bożymi” i „dziećmi Bożymi”
RZYM. 8,21.
Mówi też o zbawieniu powszechnym w wymiarze kosmicznym (patrz
RZYM.
8,18-23).
Stworzenie
oczekuje objawienia się doskonałego społeczeństwa, nowej ludzkości, w owym
czasie, gdy Bóg przygotuje Kościół „pełen chwały, bez zmazy lub skazy”
EFEZ. 5,27. Co się stanie z resztą Bożego stworzenia? Czy zostanie
uratowana przyroda? Pismo Święte mówi, że zostanie ona przemieniona w nową
ziemię i nowe niebo (patrz
OBJ. 21,1). Będzie tam nie tylko to, czego
ludzkie oko nigdy nie ujrzało, i ucho nie usłyszało, ale także to, co
możemy podziwiać naszymi zmysłami
RZYM. 1,20. Wszystko, co Bóg uznał za
bardzo dobre, zostanie zachowane, ponieważ sam Pan to uczynił.
|
|