|
„I
stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako
mężczyznę i kobietę stworzył ich. I błogosławił im
Bóg i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się i napełniajcie
ziemię. Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną
swoją i staną się jednym ciałem”.[1]
Małżeństwo
zostało ustanowione przez Boga zanim grzech wszedł na świat, a jego
podstawowym atrybutem miała być miłość, w tym również owo stanie się
„jednym ciałem”. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, czy małżeństwo
Adama i Ewy zostało skonsumowane przed popełnieniem pierwszego grzechu i
jak to miało wyglądać w bezgrzesznym świecie. Z
całą pewnością wiemy jednak, że rodzenie dzieci przebiegałoby inaczej,
ponieważ w przekleństwie wypowiedzianym na skutek
grzechu człowieka, Bóg rzekł do kobiety: „Pomnożę dolegliwości
brzemienności twojej, w bólach będziesz rodziła dzieci”.[2] Bolesny poród
nie miał jednak wpływu na brak zainteresowania seksem, gdyż Bóg rzekł:
„…mimo to ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje”.[3] W myśl
założeń Bożych małżeństwo zostało ustanowione jako instytucja składająca
się z jednego mężczyzny i jednej kobiety.
Pierwszym, który wyłamał się z tego prawa był Lamech, prawnuk Kaina.[4]
Dzieje
ludzkości od początku, aż do Abrahama — protoplasty narodu izraelskiego —
dowiadujemy się czegoś ponad to. Również i tego, że
ten mąż Boży miał wiele problemów związanych ze swoim małżeństwem. Z
powodu panującego w Negebie głodu, Abraham przenosi się do Egiptu gdzie
zataja, że towarzysząca mu Sara jest jego żoną. Oddaje ją faraonowi za
żonę i jako jej rzekomy brat korzysta z dobrodziejstw władcy, stając się
właścicielem owiec, bydła osłów, niewolników i niewolnic, oślic i
wielbłądów.[5] „Zarabiając” w ten sposób na swojej żonie, bogaty Abraham
powrócił do Kanaanu. Niestety, mimo, że Abraham i Sara byli małżeństwem od
wielu lat, nie doczekali się potomstwa. Wówczas Sara podsunęła Abrahamowi
swoją niewolnicę, Egipcjankę imieniem Hagar, by z nią obcował.[6] Tak też
się stało, co sprowadziło wiele problemów na rodzinę patriarchy. Dopiero
po latach Sara zaszła w ciążę, by urodzić Izaaka.
Po śmierci
Sary Abraham pojął za żonę Ketur. Miał także nałożnice.[7] Czytając o
czasach Abrahama, dowiadujemy się o perwersyjnym zachowaniu się
mieszkańców Sodomy, gdzie homoseksualizm, czy gwałt, były na porządku
dziennym. Gdy dwaj aniołowie przybyli do Lota, by uratować jego rodzinę
przed zagładą, „mieszkańcy miasta, mężowie Sodomy, od najmłodszego do
najstarszego, otoczyli dom. Wywołali Lota i rzekli do niego: „gdzie są ci
mężowie, którzy przyszli do ciebie tej nocy? Wyprowadź ich do nas, abyśmy
z nimi poigrali”.[8] Chroniąc swoich gości, Lot gotów był wydać na pastwę
motłochu dwie swoje córki, dziewice. Dopiero interwencja anielska
zapobiegła zbiorowemu gwałtowi.[9] Wpływ Sodomy odbił się jednak na
zachowaniu córek Lota, które po wyjściu z Soaru
upiły ojca i spały z nim. W ten sposób Lot stał się praojcem dwóch narodów
— Moabitów i Ammonitów.[10]
Niezwykle
zagmatwane było życie rodzinne Jakuba, wnuka Abrahama. Ten spryciarz i
oszust, który podstępnie wydziedziczył i pozbawił ojcowskiego
błogosławieństwa swego brata Ezawa, został oszukany przez Labana, ojca
pięknej Racheli. Służył mu siedem lat, by zgodnie z obietnicą otrzymać za
żonę urodziwą dziewczynę. W noc poślubną do jego łoża weszła jednak nie
Rachela, lecz jej starsza siostra Lea, o czym przekonał się dopiero o
świcie. Co prawda po tygodniu otrzymał również tę, którą miłował, Rachelę,
ale musiał pracować dla Labana przez kolejnych siedem lat.[11] Lea, której
mężowską niełaskę Bóg nagrodził płodnością, urodziła Jakubowi czterech
synów. Lea zrewanżowała się siostrze i podarowała Jakubowi swoją służącą
Zylpę, która również urodziła dwóch synów. Potem Lea urodziła jeszcze
dwóch synów i córkę. A w końcu i Rachela urodziła Józefa i Beniamina.[12] []
Swoisty
przykład pojmowania moralności i sprawiedliwości widzimy w historii Diny,
jedynej córki Jakuba, zgwałconej przez Sychema, syna księcia Chamora z
plemienia Chiwwitów. Chociaż młodzieniec ten uwiódł dziewczynę siłą,
przylgnął jednak do niej całym sercem, pokochał ją i pragnął pojąć za
żonę. Braciom Diny, Symeonowi i Lewiemu nie wystarczało jednak takie
zadośćuczynienie. Zgodę na małżeństwo uzależnili od spełnienia warunku,
który miał zmazać hańbę i uczynić Chiwwitów równym potomkom Jakuba.
Zażądali, aby wszyscy mężczyźni zostali obrzezani. Sychem tak kochał Dinę,
że zgodził się na zabieg i wraz z ojcem namówił innych mężczyzn, aby
uczynili to samo w imię przyszłego współżycia z ludem Izraela. Nie
przypuszczali, że żądanie braci Diny jest tylko podstępnym przygotowaniem
zemsty. Trzeciego dnia, gdy Chiwwici leżeli cierpiący i osłabieni po
obrzezaniu, synowie Jakuba wtargnęli do miasta i wymordowali wszystkich
mężczyzn. Zabrali ich trzody i całe mienie, a kobiety i dzieci
uprowadzili do niewoli.[13]
Problemy
Jakuba przeszły „z pokolenia w pokolenie”, co szczególnie widać w rodzinie
Judy. Miał on trzech synów: Era, Onana i Szel. Ożenił pierworodnego z
dziewczyną imieniem Tamar. Ale Er czynił zło i musiał umrzeć. Wówczas Juda
kazał Onanowi obcować z wdową po bracie, by zachować dla niego potomstwo.
Lecz Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie należało do niego stosował
antykoncepcję w postaci tzw. coitus interruptus, czyli stosunku
przerywanego, za co spotkała go kara śmierci. Nie było to samozaspokojenie
seksualne zwane dziś niesłusznie onanizmem. Kara spotkała go za to, że
uchylał się od świętego obowiązku płodzenia potomków.[14]
Po śmierci
Onana Tamar wróciła do domu ojca, gdzie miała czekać, aż podrośnie trzeci
syn Judy — Szela. Upłynęło wiele czasu, umarła żona Judy, Szela stał się
dorosłym mężczyzną, lecz ojciec nie spełniał obietnicy danej wdowie po
pierworodnym. Wtedy Tamar uciekła się do podstępu. Dowiedziawszy się, że
teść wybiera się do Timmy z owcami do strzyżenia,
usiadła w przebraniu nierządnicy przy bramie wejściowej do Timmy. Stało
się tak, jak przewidywała. Juda nie poznawszy synowej, która miała zakrytą
twarz, uległ pokusie i ofiarował domniemanej nierządnicy za usługę
koźlątko, pozostawiając w zastaw, zanim przekaże zapłatę, przedmioty,
które miał przy sobie, pieczęć, sznur i laskę. Gdy zgodnie z umową wysłał
przez przyjaciela obiecane koźlątko, ten nie znalazł nierządnicy. Po
trzech miesiącach doniesiono Judzie, że jego synowa dopuściła się
wszeteczeństwa i jest w ciąży. Reakcja Judy była natychmiastowa. Kazał ją
wyprowadzić i spalić. Gdy ją wyprowadzono, Tamar zaskoczyła wszystkich,
bowiem posłała do teścia rzeczy, jakie otrzymała od niego, wyznając, że
jest brzemienna z męża, do którego one należą. Juda oczywiście poznał je i
stwierdził, że Tamar jest bardziej sprawiedliwa niż on. Oszczędzono ją,
ale i Judzie włos z głowy nie spadł.[15] []
Zupełnie
inaczej niż Juda, zachował się jego brat Józef, który był napastowany
seksualnie w Egipcie przez żonę Potyfara. Pewnego dnia, korzystając z
nieobecności domowników, zabrała się do niego tak energicznie, że
przerażony młodzian uciekając pozostawił w jej ręku szatę, którą z niego
zdzierała, co posłużyło jej za dowód fałszywego oskarżenia przed mężem o
rzekome usiłowanie czynu, przed którym naprawdę się wzbraniał. Józef
zapłacił karą więzienia za nie popełnioną winę.[16]
Prawo
Mojżeszowe tolerowało jednak wielożeństwo[17] oraz poślubienie kobiety
wziętej do niewoli mimo, iż nie była Żydówką.[18] Interesująco wyglądała
też sprawa rozwodu.[19]
Nieprzestrzeganie Bożych praw sprowadzało często nieszczęście na Izraela,
co miało również miejsce w drodze z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Na przykład
Moabici (potomkowie Lota) posłużyli się nierządem, by skłonić Izraelitów
do oddawania czci bożkom.[20] Filistyni natomiast posłużyli się pełną
wdzięków Dalilą, by pokonać Samsona, przywódcę Izraelitów.[21]
Ziemia
Obiecana nie była wolna od gwałtów na tle seksualnym. Oto jeden z
przykładów. Pewnego dnia któryś z Lewitów zatrzymał
się ze swoją nałożnicą w domu przygodnie poznanego starszego człowieka z
Gibei, na ziemiach należących do plemienia Beniamina. Wówczas niektórzy
mieszkańcy miasta zaczęli domagać się tego, by wyprowadził im owego
Lewitę, aby z nim cieleśnie obcowali. Gospodarz się nie zgodził, ale
zasłaniając się prawem gościnności ofiarował im swoją córkę i nałożnicę
gościa. W końcu to na nałożnicy dokonał się gwałt zbiorowy, w skutek
czego umarła. Lewita pokrajał ją więc na dwanaście kawałków i rozesłał po
całym obszarze Izraela.[22] To wydarzenie
doprowadziło do wojny, w wyniku której plemię Beniaminitów prawie
doszczętnie zostało wyniszczone. [23].
Od występku
cudzołóstwa nie powstrzymywali się nawet kapłani.[24] Również król Dawid
miał wiele problemów na tle seksualnym. Najpierw ożenił się z Michal,
córką Saula[25], która została mu odebrana, gdy wpadł w konflikt z
teściem.[26] Stratę wynagrodził sobie Dawid podwójnie poślubiając Abigail
i Achinoam.[27] Później poślubił jeszcze więcej żon i nałożnic, kiedy
przeniósł stolicę do Jerozolimy.[28] Okazało się, że nie był to koniec
jego podbojów miłosnych. Biblia sprawozdaje, że pewnego dnia zobaczył
podczas spaceru na tarasie swego domu kąpiącą się kobietę — Batszebę, żonę
Uriasza Chetejczyka. Kazał ją do siebie sprowadzić i spał z nią. Niestety,
zaszła w ciążę i Dawid wpadł w panikę. Uriasz był
żołnierzem. Sprowadził więc go do stolicy i próbował dyskretnie nakłonić
do obcowania z żoną, ale ten nie chciał usprawiedliwiając się więzią z
towarzyszami w boju. Uriasz stał się więc przeszkodą. Dawid podjął
decyzję, aby go zabić podczas walki. Nakazał generałowi Joabowi, aby
wysłał go „na front” tak, aby poległ w boju. Tak też się stało, a Dawid
wkrótce pojął za żonę wdowę po nim, która urodziła mu syna.[29] Niestety,
gdy Dawid się zestarzał, żony i nałożnice okazały się niewystarczające, by
rozgrzać króla. Postanowiono więc poszukać młodej dziewczyny, któraby
sypiając z nim ogrzewała go.[30] []
Zanim to
jednak nastąpiło, w rodzinie Dawida rozegrała się inna tragedia na tle
seksualnym. Niepohamowana namiętność Amnona, syna króla, do pięknej Tamar,
siostry Absaloma, drugiego syna Dawida, ale z innej żony, stała się
początkiem całego łańcucha nieszczęść. Nie mogąc uzyskać dobrowolnie tego,
czego pragnął od przyrodniej siostry, zwabił ją podstępnie do swego
mieszkania symulując chorobę i zgwałcił nie zważając na błagania, by
oszczędził jej hańby, a potem ja odprawił, popełniając w ten sposób według
prawa jeszcze większą niegodziwość. Hańbę siostry pomścił Absalom,
rozkazując sługom uśmiercić Amnona, w czasie uczty z okazji strzyżenia
owiec. Zabijając brata musiał uciekać przez Dawidem, a jego dalsze,
zmienne i burzliwe koleje losu przyniosły królowi i całemu
Izraelowi wiele cierpienia i łez.[31]
Podobnie jak
Dawid, jego ojciec, Salomon także był miłośnikiem kobiet. Nikt mu w tym
nie mógł dorównać. Jego harem liczył siedemset żon i trzysta nałożnic.
Kobiety te odwróciły jego serce od Boga i zwróciły ku bożkom
pogańskim.[32] Ale Salomonowi zawdzięczamy także „Pieśń nad pieśniami”,
tekst będący erotykiem, utrzymany w tonacji
wzajemnego zachwytu i urzeczenia, jakie wypełniają serca zakochanych.[33]
Stary
Testament opisuje również interesujące wydarzenia z życia dworu perskiego
za czasów króla Achaszwerosa, gdy Żydówka Estera została jego żoną.
Uczyniła to dla ratowania swych współplemieńców i to mimo sposobu, w jaki
król wybierał sobie żonę. Ponieważ odprawił zbuntowaną królową Waszti,
postanowiono poszukać dla króla urodziwych dziewic z całego królestwa.
Wśród nich była również Estera. Przez rok pielęgnowano ich urodę, a
później w kolejne noce król „wypróbowywał” zalety panien... Wieczorem
kolejna dziewczyna szła do komnaty króla, a rano transportowano ją do domu
dla nałożnic. Rywalizację wygrała Estera i ją uczyniono nową królową.[34]
W księdze
Przypowieści Salomona znajdujemy wiele ostrzeżeń przed cudzołóstwem i
wszeteczeństwem.[35] Również wcześniejsze przykazania Boga wyraźnie
określają przepisy dotyczące sfery intymnej Izraelitów.[36] Cudzołóstwo
musiało być problemem w Izraelu, skoro Bóg skarży się: „Dałem im żywności
do syta, a oni cudzołożą, bywają gośćmi wszetecznicy. Ogiery to wytuczone,
jurne. Każdy rży do żony bliźniego swego”.[37] O człowieku cudzołożącym z
obcą żoną Biblia mówi: „Uwiodła go wielu zwodniczymi słowami, swoją gładką
mową usidliła go. Omamiony poszedł tuż za nią jak wół, który idzie na
rzeź”.[38]
Uniknięto by
tych wszystkich problemów, gdyby respektowano Boże przykazania: „Nie
cudzołóż” i „Nie pożądaj”.[39] Niestety, ułomny człowiek nie zawsze
dostosowywał się do poleceń Boga.
Artykułu na
postawie książki Bernarda Koziróga Biblia i seks wydanej w 1996
roku przez oficynę JBM w Ustroniu. Publikacja za zgodą autora.
PRZYPISY:
1. 1 MOJŻ. 1,27.28; 2,24.
2. 1 MOJŻ. 3,16.
3. Tamże.
4. Jak sprawozdaje 1 MOJŻ. 4,19, Lamech pojął sobie dwie żony. Imię
jednej było Ada, a drugiej Sylla.
5. 1 MOJŻ. 12,10-20. Podobnie uczynił Abraham w krainie, gdzie
panował Abimelech, który zabrał Sarę do swojego
haremu. Zob. 1 MOJŻ. 20,1-18.
6. 1 MOJŻ. 16,1-3. Z tego związku narodził się Ismael.
7. 1 MOJŻ. 25,1.6.
8. 1 MOJŻ. 19,4.5.
9. 1 MOJŻ. 19,8-11.
10. 1 MOJŻ. 19,30-38.
11. 1 MOJŻ. 29,20-30.
12. 1 MOJŻ. 29,32-30,24; 35,16-18.
13. 1 MOJŻ. 34,1-29.
14. 1 MOJŻ. 38,1-10.
15. 1 MOJŻ. 38,11-26.
16. 1 MOJŻ. 39,7-20.
17. 5 MOJŻ. 21,15; 25,5.6.
18. 5 MOJŻ. 21,10-14.
19. 5 MOJŻ. 24,1-4.
20. 4 MOJŻ. 25,1-8.
21. SĘDZIÓW 16,4.5.
22. SĘDZIÓW 19,22-30.
23. SĘDZIÓW 20,48.
24. 1 SAM. 2,22.
25. 1 SAM. 18,27.
26. 1 SAM. 25,44.
27. 1 SAM. 25,42.43.
28. 2 SAM. 5,13.
29. 2 SAM. 11,1-27.
30. Dawid nie obcował z nią jednak. Zob. 1 KRÓL. 1,2.
31. 2 SAM. 13,1-38.
32. 1 KRÓL. 11,1-11.
33. PnP. 4,1-11; 5,10-16.
34. ESTERY 2,1-17.
35. PRZYP. 5,1-5.15-20.
36. 3 MOJŻ. 20,10-21; 5 MOJŻ. 22,13-29.
37. JEREM. 5,7.8.
38. PRZYP. 7,21.22.
39. 2 MOJŻ. 20,14.17.
|
|