 |
|
|
| nadzieja.pl > czytelnia > będzie zamyślał... |
wydrukuj |
dokument tekstowy |
||
|
Nie musimy się domyślać, co oznaczają tajemnicze prorocze symbole czterech kolejnych zwierząt, bowiem zostało to punkt po punkcie wyjaśnione w DAN. 7,16-18.23-27. „Czwarte zwierzę oznacza czwarte królestwo na ziemi” DAN. 7,23. Dziesięć rogów czwartego zwierzęcia przedstawiało rozpad Imperium Rzymskiego na dziesięć królestw (patrz Dan. 7,24). Niektóre z nich istnieją do dziś jako państwa europejskie, a cywilizacja, która się w nich rozwinęła na gruzach cywilizacji grecko-rzymskiej, opanowała już dzisiaj prawie cały świat. Lecz co symbolizuje okrutny, mały róg (patrz DAN. 7,8.24) powstały także z Imperium Rzymskiego po jego rozpadzie? Faktycznie mały róg „wyrasta” wśród państw europejskich, które powstały w wyniku rozpadu Rzymu. Mały róg miał:
MAŁY RÓG Proroctwo streszczając działalność małego rogu mówi o pewnych wielkich wydarzeniach historycznych, łącząc je z naszymi osobistymi doświadczeniami. Zarówno bowiem poszczególne jednostki, jak również wielkie potęgi polityczno-religijne skłonne są zejść z właściwej drogi, pozostawić miłującego Boga, Jego prawa i okazać ducha nietolerancji w stosunku do tych, którzy myślą inaczej. Panorama prorocza siódmego rozdziału Księgi Daniela rozpoczyna się imperium neobabilońskim, które wyrosło z pierwszej tyranii, jaka powstała na ziemi, opisanej w 1 MOJŻ. 11,1-9; 10,8-10. Zasady cywilizacji neobabilońskiej, realizowane przez kolejne potęgi polityczne, dały początek państwom i tak zwanej cywilizacji zachodniej, która ma chrześcijańskie korzenie. Mały róg, symbol religijno-politycznej potęgi wyłaniającej się z narodów europejskich, od samego początku (w tym samym stopniu co poprzednie potęgi) gubił światło miłości i prawa. Wyjaśnienie tego proroczego symbolu nie ma na celu potępić kogokolwiek, lecz tylko uświadomić, na przykładzie historycznym, o zgubnych skłonnościach naszej ludzkiej, grzesznej natury. Słowo Boże podkreśla, że odejście od pierwotnych zasad chrześcijańskich następowało w sposób nieunikniony wtedy, gdy początkowa gorliwość dla Chrystusa poczęła maleć. Wśród ludu Bożego miało to miejsce nie po raz pierwszy...
Wspomniane odstępstwo, przed którym ostrzegali apostołowie, potęgowało się szybko w nadchodzących stuleciach. Wraz z formalnym nawróceniem się cesarza Konstantyna Wielkiego Kościół wszedł w bliski związek z państwem (sojusz ołtarza z tronem). Ustalone zostały zasady, które dominowały w średniowiecznej Europie aż do okresu reformacji, powodując stagnację wszelkiego życia duchowego. Ponieważ Pismo Święte stawało się coraz bardziej niedostępne dla ludzi, naturalne, egoistyczne pragnienia serca ludzkiego zbyt często zastępowały boskie zasady. Wiele pozostałości po pogańskich kultach szybko znalazło się w chrześcijańskim Kościele. Duch nietolerancji — tak naturalny dla nieodrodzonego serca — rozwinął się do zastraszających rozmiarów. Chrystus miał do zaoferowania swoim naśladowcom tylko krzyż (patrz ŁUK. 14,25-27), lecz Kościół zapomniał o tym. Już w trzecim-czwartym wieku naszej ery wyznawcy chrześcijaństwa byli pozyskiwani przez zacieranie różnic w zasadach wiary pomiędzy religią Chrystusa a innymi religiami. Tak kształtowała się potęga, którą w proroczej Księdze Daniela określono jako „mały róg”. Prorok podał również charakterystykę jego działalności: „Będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów, i pół czasu” DAN. 7,25. ZUCHWAŁE SŁOWA PRZECIW NAJWYŻSZEMU To zuchwalstwo polega nie tylko na tym, że istota ludzka przypisuje sobie tytuły boskie, odbiera cześć, która należy się wyłącznie Bogu, ale wchodzi również w zakres Jego kompetencji takich jak: nieomylność, przebaczanie grzechów, „zamykanie i otwieranie” nieba i wiele innych. BĘDZIE MĘCZYŁ ŚWIĘTYCH NAJWYŻSZEGO
Sens tej
działalności małego rogu został wyjaśniony w
DAN. 7,21:
„Ów róg prowadził wojnę ze świętymi”. Wiersz ten informuje o stałym,
wprawdzie z różnym nasileniem, ale nie kończącym się prześladowaniu ludu
Bożego. Prześladowanie należy do najbardziej charakterystycznych cech
Rzymu we wszystkich okresach jego istnienia. Rzym cezarów prześladował
chrześcijan bez żadnych skrupułów, bez litości. Ale po upadku Rzymu
pogańskiego nastały jeszcze intensywniejsze prześladowania, prowadzone z
jeszcze większą bezwzględnością przeciwko świętym Najwyższego. Inkwizycja,
krucjaty przeciwko innowiercom i wojny religijne odegrały tu bardzo
niechlubną rolę. [ BĘDZIE ZAMYŚLAŁ ODMIENIĆ CZASY I ZAKON Dopuszczono się zmiany praw ustalonych przez samego Boga-Stwórcę. Już prorok Izajasz w następujących słowach przepowiedział klęski i zniszczenia, które nawiedzą ziemię: „Doszczętnie spustoszona i złupiona będzie ziemia (...). Ziemia jest splugawiona pod swoimi mieszkańcami, gdyż przestąpili prawa, wykroczyli przeciwko przykazaniom” IZ. 24,3.5. Wykroczenie przeciwko przykazaniom znalazło wyraz w zmianie dekalogu. Autorytatywnie stwierdził to ksiądz profesor Franciszek Spirago: „Nie naruszając istoty przykazań poczynił w nich Kościół następujące zmiany formalne. Drugie przykazanie, dotyczące czci obrazów, złączył z pierwszym, natomiast dziesiąte przykazanie Boże rozdzielił na dwa osobne przykazania. (...) Nakaz święcenia sabatu przemienia Kościół na nakaz święcenia niedzieli”. Każdy uważny czytelnik Pisma Świętego musi być głęboko poruszony tego rodzaju podejściem do Bożych przykazań. Bóg jako prawodawca oświadczył: „Nie naruszę przymierza mego i nie zmienię słowa ust moich” PS. 89,35. Jakiż to „duch chrześcijański” miał odwagę odmienić przykazania Boże, które stanowią najwyższą i najistotniejszą cechę chrześcijaństwa: „Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma” 1 JANA 2,4. Katechizm, ułożony z polecenia Soboru Trydenckiego, oświadcza wprost: „Spodobało się Kościołowi Bożemu święcenie dnia sobotniego przenieść na niedzielę”. Również nowo wydany „Katechizm Kościoła Katolickiego” z 1994 roku podtrzymuje dokonane zmiany. Mamy tutaj niedwuznaczne przyznanie się do samowoli wypływającej z ducha tego, który od wieków „zamyślał odmienić czasy i zakon”. Żyjemy w czasie, w którym walczy się o zachowanie przykazania „Nie zabijaj” 2 MOJŻ. 20,13. To dobrze. Próbuje się nawet metodami „niekościelnymi” wprowadzić zakaz aborcji, eutanazji, kary śmierci. Ale pytam: Kiedy ktoś upomni się o przestrzeganie drugiego przykazania, wyrzuconego z katechizmowego dekalogu, które zabrania kultu obrazów i figur. Kiedy ktoś upomni się o respektowanie czwartego przykazania: „Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił” 2 MOJŻ. 20,8 BJW. Sabat, który jest pamiątką Boga-Stwórcy (patrz 1 MOJŻ. 2,2-3), Boga, który uświęca (patrz EZECH. 20,12.20), Boga, który przyjdzie powtórnie dając prawdziwe odpocznienie (patrz HEBR. 4,4.9). Jeśli się to nie stanie, jeśli prawo Boże nadal będzie ignorowane, wówczas — jak mówi wszechmogący Pan — „swój chleb będą jeść w strachu i swoją wodę pić w trwodze, gdyż ich kraj opustoszeje i będzie bez swoich dostatków z powodu bezprawia wszystkich jego mieszkańców. Miasta zamieszkane będą spustoszone, a kraj stanie się pustkowiem, i poznacie, że Ja jestem Pan” EZECH. 12,19-20. Niestety, prorocze przepowiednie Objawienia Jana zapowiadają, że mały róg będzie znów dominował na arenie świata. Nastąpi odnowienie fałszywego kultu i zapanuje nietolerancja. Z drugiej strony, dzięki głoszeniu ewangelii wiecznej (patrz OBJ. 14,6) o zbawieniu w Chrystusie, Synu Człowieczym, pojawi się lud, który okaże cierpliwość świętych. Będą to ci, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa” OBJ. 14,12. * — słowo „zakon” według starotestamentowej terminologii, dziś odczytywać należy jako „prawo”; inaczej: dziesięć przykazań |
|
[ |
||||
|
główna |
pastor |
lekarz |
zielarz |
rodzina |
uzależnienia
| kuchnia
| sklep |
||||
|
© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. |
||||
 |
|
|||
Jedną z
najwspanialszych proroczych wizji przyszłości znajdujemy w siódmym
rozdziale Księgi Daniela. Okres ponad dwóch tysięcy pięciuset lat dziejów
świata został streszczony w dwudziestu ośmiu wersetach. Potężne imperia —
Babilon, Medo-Persja, Grecja i Rzym — zostały przedstawione za pomocą
czterech symbolicznych zwierząt (patrz:
DAN. 7,2-7),
lecz głównymi postaciami tej wizji są:
