|
W
rozdziałach piętnastym i szesnastym Objawienia Jana został ukazany — przy
pomocy symboli zaczerpniętych z historii wybawienia
Izraela z Egiptu i Babilonu — Boży ratunek dla wierzących. W rozdziale
siedemnastym, i następnych, zostało to rozwinięte,
dzięki czemu otrzymaliśmy bardziej szczegółowy opis losu prześladowczych
potęg i wybawienia ludu Bożego*.
W rozdziale
szesnastym Babilon został przedstawiony jako miasto. W następnym nazwany
jest wszetecznicą (patrz
OBJ. 17,1.18).
Wykorzystano tu starotestamentowy symbol (patrz
IZAJ. 1,21;
OZ. 2,2.4; JER. 3,1-3.8.9; EZECH. 16,15-34).
Niewiernych Hebrajczyków zamieszkujących Królestwo Izraelskie i Judzkie
prorocy starotestamentowi nazywali nierządnicami. Lud Boży przestał być
wierny Bogu i zaczął uprawiać bałwochwalstwo! Wszetecznica Babilon z
Nowego Testamentu przedstawia nie jakąś obcą moc prześladowczą, ale
Kościół — chrześcijański odstępczy Kościół.
Obraz, jaki
został przedstawiony w Objawieniu Jana, w rozdziałach od siedemnastego do
dziewiętnastego, zawiera kolejne szczegóły pozwalające nam zrozumieć
działanie potęg przeciwnych Bogu i prześladujących Jego lud w czasach
ostatecznych. W
OBJ. 17,1
przedstawiona jest wszetecznica, „która rozsiadła się nad wielu wodami”.
W wierszu
piętnastym wody wyjaśniono jako „ludy i tłumy, i narody, i języki”. W
wierszu trzecim czytamy, że nierządnica siedzi na bluźnierczym i
szkarłatnym zwierzęciu, które ma siedem głów i dziesięć rogów. W wersetach
dziewiątym i dwunastym dodano, że głowy to wzgórza, a rogi to królowie.
Głowy, wzgórza, rogi i królowie — co to wszystko znaczy? W proroctwach z
Księgi Daniela wyjaśniono dobitnie, że chodzi tu o narody. Innymi słowy,
ludy i tłumy, na których rozsiadła się nierządnica
— i które ją wspierają — to zorganizowane potęgi polityczne. Mamy więc tu
nowy element, który został dodany do naszego zrozumienia czasów
ostatecznych. Przeciwnicy Boga i Jego wiernych naśladowców to połączone
siły religijnych i politycznych instytucji.
NIECHRZEŚCIJAŃSKI PRZYMUS
Jak
przedstawiono to w rozdziałach trzynastym i czternastym, potęgi te będą
usiłowały kontrolować życie religijne wszystkich ludzi na świecie. Mimo
pozornego chrześcijańskiego charakteru są one przeciwne Bogu. Jezus
odrzucił wszelkie zapędy w kierunku posługiwania się przymusem
religijno-politycznym, gdyż, jak powiedział, Jego „królestwo nie jest z
tego świata” (JAN
18,36;
patrz
MAT. 26,52).
Eliasz dowiedział się w jaskini, w której skrył się przed gniewem królowej
Izebel, że Bóg przemawia do swego ludu cichym, spokojnym głosem Ducha
Świętego, a nie używa groźby i siły.
[]
Niektórzy
próbowali poprawić moralny stan świata zmuszając ludzi siłą do uległości
wobec woli Bożej. Jednak Jezus powiedział, że to z wnętrza człowieka
pochodzą złe rzeczy. Oczyszczanie od zewnątrz nie zda się na wiele. Nasz
Mistrz wskazał Nikodemowi, że tylko nowonarodzenie z Ducha Świętego jest
jedynym doświadczeniem religijnym, które liczy się w oczach Bożych (patrz
MAR. 7,14-23; JAN 3,1-8).
„Nierząd”,
który potępiono w Objawieniu Jana, oznacza zarówno przyjęcie przez narody
świata fałszywych nauk religijnych, będących owocem odstępstwa Babilonu,
jak i unię światowych mocy z religijnym Babilonem, mającą na celu
narzucenie ludziom siłą jego praw i wymagań. Fakt, iż jedzie on na
zwierzęciu, wskazuje nie tylko to, że polityczne siły wspierają odstępczą,
religijną instytucję, ale również i to, że wywiera ona wpływ na te
instytucje polityczne. „A kobieta, którą widziałeś, to wielkie miasto,
które panuje nad królami ziemi”
OBJ. 17,18.
Apostoł Jan
napisał: „Widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników
Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo”
OBJ. 17,6.
To, że pogańskie potęgi będą prześladować chrześcijan, nie było dla niego
niczym dziwnym. Jego zdumienie wzbudził fakt, iż pozornie chrześcijańska
instytucja była pijana krwią świętych.
Jednak w rozdziale siedemnastym i następnych mowa jest nie tyle o mocy
Babilonu, ile o sądzie, który ma na niego spaść. Szósta plaga (patrz
OBJ. 16,12)
wskazuje na to, że wyschnięcie rzeki, nad którą leży Babilon, zapowiada
jego upadek. W rozdziale siedemnastym przedstawiono to samo wydarzenie w
innych słowach — wyraźniej: „A dziesięć rogów, które widziałeś, i zwierzę,
ci znienawidzą wszetecznicę i spustoszą ją, i ogołocą, i ciało jej jeść
będą, i spalą ją w ogniu”
OBJ. 17,16.
Innymi słowy, w Objawieniu Jana jest powiedziane, że narody świata, które
wcześniej połączyły się, by wspierać odstępczą pseudochrześcijańską
instytucję religijną i starały się narzucić wszystkim jej formę kultu,
potem zwrócą się przeciwko niej i zniszczą ją.
SIEDEM
PIEŚNI
Pozostała
część tego fragmentu Objawienia Jana to siedem pieśni:
A: Donośny
głos anioła: „Upadł, upadł Wielki Babilon”
OBJ. 18,2.
B: Głos z nieba: „Wyjdźcie z niego, ludu mój”
OBJ. 18,4.
C: Lament władców: „Biada, biada”
OBJ. 18,10.
C1: Lament kupców: „Biada, biada”
OBJ. 18,16.
C2: Lament przewoźników: „Biada, biada”
OBJ. 18,19.
A1: Głos potężnego anioła: „Tak (...) zostanie strącone wielkie miasto
Babilon”
OBJ. 18,2.
B1: Głosy z nieba: Chwała Bogu, że Babilon upadł (patrz
OBJ. 19,1-2).
[]
Podobnie jak
całe Objawienie Jana pieśni te są osadzone w proroctwach Starego
Testamentu (patrz
JER.
50,1-51,64; EZECH. 26,1-28,23).
W pierwszych dwóch powtórzono zapowiedź upadku Babilonu i skierowano apel
do ludu Bożego, by z niego wyszedł, oraz wezwano do wymierzenia należnej
kary Babilonowi. Zwróć uwagę, że ci, którzy pragną pozostać ludem Bożym,
muszą opuścić Babilon i dochować wierności temu wyborowi.
W następnych
trzech pieśniach władcy, kupcy i przewoźnicy narzekają z powodu
zniszczenia Babilonu. Dowiadujemy się, że wspieranie przez nich tej potęgi
było motywowane całkowicie niereligijnymi przesłankami: „Kupcy ziemi
płakać będą i smucić się nad nim, bo już nikt nie kupuje od nich towaru” (OBJ.
18,11;
patrz
OBJ. 18,19).
Narzekają z powodu utraty dochodów, wywołanej upadkiem Babilonu. Wspierali
Babilon, gdyż sprzyjał rozwojowi ich interesów.
Zwróć uwagę
na to, że w kilku pieśniach występuje stwierdzenie podkreślające
sprawiedliwość wyroków Bożych: „Odpłaćcie mu, jak i on odpłacił”
OBJ. 18,6.
Wcześniej instytucje religijne i polityczne wprowadziły bojkot
ekonomiczny, aby nikt nie mógł „kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma
znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia”
OBJ. 13,17.
Teraz kupcy, którzy poparli restrykcyjne prawa wobec ludu Bożego, odczuli,
co to znaczy być bojkotowanym, „bo już nikt nie kupuje od nich towaru”
OBJ. 18,11.
W podobnym
tonie utrzymany jest ostatni fragment
OBJ. 18,20,
przetłumaczony dosłownie, brzmi: „Bóg dokonał nad nim sądu, jaki był
przeznaczony dla was”. Babilon osądził lud Boży („was”), skazując go na
karę, choć lud ten nie popełnił nic złego. Teraz Bóg uczynił to samo wobec
prawdziwych winowajców. W Starym Testamencie czytamy, że ci, którzy
rzucali fałszywe oskarżenia, musieli ponieść karę, jakiej domagali się dla
niewinnie oskarżonych (patrz
5 MOJŻ.
19,16-19).
Bóg wymierzy tego rodzaju sprawiedliwość Babilonowi. W szóstej pieśni
potężny anioł stwierdza, że Babilon jest
odpowiedzialny za śmierć męczenników i dlatego musi ponieść karę
unicestwienia (patrz
OBJ. 18,
21-24).
[]
OBLUBIENICA
BARANKA
Ostatnia
pieśń jest śpiewana przez liczny tłum w niebie (patrz
OBJ. 19,1).
Głos z nieba, dwudziestu czterech starszych, cztery stworzenia i ci,
którzy otaczają tron, wszyscy wołają do sług Bożych na ziemi, by chwalili
Pana za to, co On dla nich uczynił. On osądził „wielką wszetecznicę, która
skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich”
OBJ. 19,2.
Jego sąd jest sprawiedliwy i słuszny. Jednak choć wspaniałe jest to, że
Bóg położył kres uciskowi swoich świętych, uczynił On dla nich o wiele
więcej. Zaprosił ich na weselną ucztę Baranka (patrz
OBJ. 19,9).
Kim jest
oblubienica Baranka? W
OBJ. 21,2
Jan napisał, że zobaczył „miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba
od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego”. To
miasto było przyobleczone „w czysty, lśniący
bisior”, który „oznacza sprawiedliwe uczynki świętych”
OBJ. 19,8.
Oblubienica jest przeciwieństwem Babilonu, odstępczego, nierządnego
miasta. Nowe Jeruzalem reprezentuje lud, który wkrótce w nim
zamieszka — wierny Kościół Chrystusa, wszystkich ludzi, którzy zaufali
Bogu i służyli Mu w miłości, prawdzie i świętości.
W
OBJ. 19,7
czytamy, że małżonka Baranka „przygotowała się”. Kościół Boży ma do
odegrania aktywną rolę w przygotowaniu się na
spotkanie z powracającym Zbawicielem. Łaska Chrystusa nie pozwala nam na
bierność. Objawienie Jana wielokrotnie domaga się reakcji z naszej strony,
wzywa do wytrwałości i posłuszeństwa tych, którzy w
czasach ostatecznych będą zaliczeni do wiernych wyznawców Boga,
uczestników nagrody przeznaczonej dla sprawiedliwych (patrz
OBJ. 7,14;
12,11.17; 14,12; 21,7).
Czy staniesz zatem po stronie Boga?
* Paralelizm
występujący między tymi fragmentami, dotyczącymi losu występnych i
sprawiedliwych, staje się szczególnie oczywisty, gdy porównamy OBJ.
17,1-2 z OBJ. 21,9-10 oraz OBJ. 19,9-10 z OBJ. 22,6-9.
Zwróć uwagę na to, że w innym fragmencie Objawienia Jana apostoł
stwierdził, iż ujrzał zniszczenie złych potęg w odwrotnym porządku ich
występowania w apokaliptycznych widzeniach: Babilon ginie pierwszy (patrz
OBJ. 17,1-18,24), następnie zwierzę i fałszywy prorok (patrz
OBJ. 19,1-21), a na końcu szatan, czyli smok (patrz OBJ. 20,1-15).
|
|